تاثير دوازده هفته فعاليت ورزشي هوازي بر آندروژن‌هاي تخمداني و تركيب بدن زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك

The Effect of a Twelve -Weeks Aerobic Exercise on Ovarian Androgens and Body Composition of Women with Polycystic Ovary Syndrome

زمينه و هدف: تغيير سبك زندگي راهكاري موثر براي درمان سندرم تخمدان پلي‌كيستيك است. هدف اين مطالعه بررسي تاثير دوازده هفته فعاليت ورزشي هوازي بر آندروژن‌هاي تخمداني و تركيب بدن زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك بود. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني 20 بيمار چاق ( نمايه توده بدني بيشتر از 25 كيلوگرم بر متر مربع) و 20 بيمار لاغر (نمايه توده بدني كمتر از 20 كيلوگرم بر متر مربع) مبتلا به سندرم تخمدان پلي‌كيستيك انتخاب شدند. افراد گروه چاق و لاغر به طور تصادفي به گروه‌هاي مساوي كنترل و مداخله تقسيم شدند. افراد گروه مداخله به مدت 12هفته، 3جلسه در هفته با شدت 85-60 درصد حداكثر ضربان قلب به مدت 30ـ25 دقيقه فعاليت ورزشي هوازي انجام دادند، ولي در گروه كنترل مداخله‌اي انجام نشد. قبل و بعد از پايان مطالعه شاخص توده ي بدن، نسبت كمر به لگن، هورمون‌هاي پرولاكتين، تستوسترون، LH و FSH اندازه گيري شدند. داده ها با آزمون آماري تي مستقل و تي زوجي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: شاخص توده ي بدن گروه چاق پس از مداخله كاهش معني داري داشت(0001/0p < ). كاهش مقادير پرولاكتين پس از مداخله در گروه لاغر و چاق معني دار نبود(05/0p > ). نسبت LH/FSH زنان لاغر پس از مداخله به طور معني داري كاهش يافت (04/0=p). مقادير تستوسترون زنان لاغر و چاق پس از مداخله كاهش معني داري داشت(05/0p < ). نتيجه گيري: يك دوره فعاليت ورزشي با كاهش وزن بدن و كاهش نمايه توده بدني مي تواند موجب كاهش تستوسترون، كاهش نسبت LH/FSH و بهبود وضعيت متابوليكي شده و مانع افزايش پرولاكتين شود و از اثرات سو هپيرآندروژنيسم جلوگيري كند.

Background & Aim: The effective method of Polycystic Ovary Syndrome treatment is lifestyle modification. The aim of this study was to determine the effect of a twelve-week aerobic exercise on Ovarian Androgens and Body Composition of women with Polycystic Ovary Syndrome. Methods: In this clinical trial, 20 obese patients (BMI > 25 kg/m2) and 20 lean patients (BMI < 20 kg/m2) with Polycystic Ovary Syndrome were selected. Lean and obese patients were randomly divided into intervention and control groups. The intervention group participated in a 12 week, 3 sessions per week with intensity 65-80% of maximal heart rate for 25 - 30 minutes of aerobic exercise, while this intervention was not performed in the control group. BMI, WHR, LH, FSH, prolactin and iestosterone hormones were measured before and after the intervention. The data were analyzed using the Paired and independent T tests. Results: BMI decreased significantly after exercise in obese group (P < 0.0001). The reduction of prolactin was not significant after exercise in both lean and obese groups (P > 0.05). LH/FSH significantly decreased after exercise in the lean group (P=0.049).The testosterone concentration was significantly decreased after exercise in both lean and obese groups (P < 0.05). Conclusion: A period of exercise with body weight loss and reduction of BMI can contribute to the decline of testosterone concentration, decrease of LH/FSH ratio, improvement of metabolic condition. It prevents the increasing of prolactin and also the side effects of hyperandrogenism