تاثير آموزش ايمن سازي در برابر فشار رواني بر افزايش ابراز وجود دانش‏آموزان دختر معلول جسمي ‏ـ‏ حركتي دوره متوسطه شهر اصفهان در سال1389

The effectiveness of Stress inoculation training on increased Self-Assertion of the physically -motor handicapped girl Students of high schools in Isfahan in 1389

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش ايمن‏سازي در برابر فشار رواني بر ميزان ابراز وجود، ميزان احتمال بروز رفتار غيرجراتمندانه و درجه ناراحتي دانش‏آموزان معلول جسمي ـ حركتي دختر انجام گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه به شيوه نيمه تجربي، از كليه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدرسه معلولان جسمي ـ حركتي شهر اصفهان در سال 1389، 21 نفر به صورت نمونه‏گيري در دسترس انتخاب شدند و به شيوه تصادفي در دو گروه آزمايشي (10 نفر) و گواه (11 نفر) قرار گرفتند. روش جمع‏آوري داده‏ها و ابزار پژوهش: به منظور گردآوري داده‏ها در اين پژوهش از پرسشنامه ابراز وجود گمبريل ـ ريچي استفاده شده است. به اين ترتيب پيش از برگزاري اولين جلسه آموزش ايمن‏سازي در مقابل فشار رواني با استفاده از پرسشنامه ابراز وجود در مورد گروه آزمايشي وگواه، پيش آزمون اجرا شد؛ ‌سپس براي گروه آزمايشي 8 جلسه هفتگي 90 دقيقه‏اي برنامه آموزشي برگزار شد. در هر يك از اين جلسات يكي از مهارت‏هاي اساسي مطرح شده در مدل مايكنبام آموزش داده و بلافاصله بعد از اتمام جلسات آموزشي بر روي هر دو گروه آزمايشي و گواه پس آزمون اجرا شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته‏ها: تحليل نتايج نشان داد كه آموزش ايمن‏سازي در مقابل استرس باعث افزايش معني دار ابراز وجود(01/0p < ) شده و همچنين موجب كاهش احتمال بروز رفتار (01/0p < ) و كاهش درجه ناراحتي (01/0p < ) دانش‏آموزان معلول جسمي ـ حركتي دختر شده است. نتيجه‏گيري: براساس يافته‏هاي پ‍‍ژوهش مي‏توان نتيجه گرفت كه آموزش ايمن‏سازي در برابر استرس موجب تقويت ابراز وجود دانش‏آموزان معلول جسمي ـ حركتي دختر مي‏شود. لذا چنين برنامه‏اي به منظور افزايش توانايي دانش‌آموزان استثنايي به كليه حرفه‌هاي دست‌اندر كار يادگيري اين دانش‌آموزان پيشنهاد مي‌شود

Objective: The purpose of this study was to investigate the effects of Stress inoculation training on three different measures: the amount of Self-Assertion, the amount of non assertion Risk behavior and the degree of discomfort of physically-motor handicapped girl Students. Method: This study is a semi-experimental investigation. The statistical population is all physically -motor handicapped girl Students of high schools isfahan in 1389. Twenty one students were sampled and via random method were grouped and assigned in two groups. The experimental group (10 people) and the control group (11 people). In order to collect data the questionnaire Gambiril-Richi has been used. Prior to the first meeting planned for the Stress inoculation training, Pre-test was conducted by Self-Assertion questionnaire. Then for the experimental group, 8 weekly/ 90-minutes each training sessions was held. In each of these meetings one of the fundamental skills was taught in the Meichenbaum model and immediately after that, test was conducted on both groups. For the data analyses covariance analysis was used. Results: The results of the analysis indicate that Stress inoculation training has led to significant increase in Self-Assertion (p < 0.01) and led to decrease Risk behavior (p < 0.01) and the degree of discomfort (p < 0.01) on physically-motor handicapped girl students. Conclusion and recommendations: findings of this study lead to the conclusion, that Stress inoculation training enhances the self-assertion of the physically- motor handicapped girl students. Therefore, such programs can be applied to increase studentsʹ exceptional abilities to work in all professions which require such social abilities and so to enhance their life quality and future perspectives.