اثربخشي مداخله‌ي معنوي بركاهش پريشاني مادران كودكان مبتلا به سرطان

Effectiveness of spiritual intervention on reducing distress in mothers of children with cancer

مقدمه: تاثيري كه ابتلاي يك كودك به سرطان بر پريشاني والدين و اعضاي خانواده‌‌اش مي‌گذارد، كمتر از تاثيري كه بر كيفيت زندگي خود او مي‌گذارد، نيست. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر‌بخشي مداخله معنوي در كاهش پريشاني مادران كودكان مبتلا به سرطان است. روش: اين پژوهش از نوع طرح‌هاي نيمه آزمايشي است. نمونه آماري كه شامل است بر 12 نفر از مادران كودكان مبتلا به سرطان، كه فرزندشان در بيمارستان امام حسين شهر تهران بستري بود، به صورت تصادفي انتخاب شده و تحت روان‌درماني مبتني بر مداخله معنوي قرار گرفتند. مداخله طي 6 جلسه، به فاصله هر روز، به مدت 90 دقيقه آموزش و اجرا شد. ميزان پريشاني مادران در جلسه اول قبل از شروع درمان و سپس جلسه سوم و پنجم، با پرسشنامه سنجش پريشاني كسلر(k10) مورد ارزيابي قرار گرفت. 3 هفته پس از آخرين جلسه مداخله، مجدداً ميزان پريشاني مادران، با همان پرسشنامه ارزيابي شد و سپس نتايج مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از روش اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه مداخله معنوي در كاهش پريشاني مادران كودكان مبتلا به سرطان موثر است. نتيجه‌گيري: در راستاي برنامه‌ريزي‌هاي جامع‌نگر در حمايت از مادران كودكان مبتلا به سرطان، روان‌درماني مبتني بر مداخله معنوي به عنوان مقوله‌اي مهم تلقي مي‌گردد و لازم است مورد عنايت بيشتر متخصصان و مسوولين ذي‌ربط و واحدهاي روان‌شناسي مراكز درماني سرطان قرار گيرد.

Background: The consequence of the affection of a child by cancer on the distress of the parents and his family members is not less than of the same on the quality of his own life. The aim of this research is to study the effectiveness of spiritual intervention on reducing distress in mothers of children with cancer. Method: This study is a kind of semi-trial projects. For examining the hypothesis of the research, twelve mothers of children with cancer whose children had been hospitalized in Imam Hussein hospital in Tehran, were selected randomly and were given psychotherapy based on spiritual intervention. The intervention was taught and carried out daily during six sessions of 90 minutes. Levels of distress of mothers in the first session before treatment and then in third and fifth sessions were evaluated with the assessment of distress questionnaire, Kessler(k10) .Three weeks after the last session of the intervention, the level of distress of mothers was evaluated with the same questionnaire again; then the results were analyzed statistically. For analyzing data, the method of repeated measurement was used. Results: The results showed that spiritual interventions were effective in reducing distress in mothers of children with cancer. Conclusion: Psychotherapy based on the spiritual intervention is deemed an important topic in respect of holistic planning in protection of mothers of children with cancer and need to be noticed more by the experts and concerned authorities and the psychology departments of the medical centers.