آمايش منظر سرزميني : رويكرد منظرين در طراحي ابرسازه‌ها/ نگاهي به پروژه بزرگراه A20

Territorial planning Landscape: Landscaping Approach in infrastructures design/ A review on A20 highway project

در دهه‌هاي اخير سكونت‌گاه‌هاي شهري انسان چه به واسطه گسترش مرزهاي فيزيكي و ساختاري و چه از ناحيه حوزه نفوذ و ردپاي اكولوژيكي كه در عرصه‌هاي بكر طبيعي همجوار خود برجاي مي‌گذارند با سرعتي بيش از گذشته در حال نفوذ و تخريب و تغيير چهره طبيعي اين اراضي هستند. از مصاديق بارز اين تنيدگي روزافزون شهر در حوزه‌هاي طبيعي، شبكه‌هاي ارتباطي و حمل و نقل برون شهري است. طرح‌هايي از اين دست كه با عملكردهاي ابرسازه‌اي در قلمروهاي طبيعي ايجاد مي‌شود، در حال حاضر بخش قابل توجهي از پروژه‌هاي معماران منظر را در‌كشورهاي غربي به خود اختصاص مي‌دهد و در سايه رويكردهاي منظرگراي طراحان به فرصتي براي ايجاد تعاملي هم‌افزا بين پروژه‌ها و محيط طبيعي مبدل شده‌است. پروژه بزرگراه A20 در فرانسه كه يكي از شاهراه‌هاي حمل و نقل سواره از شمال به جنوب اين كشور است از مصاديق چنين طرح‌هايي است. اين پروژه به واسطه گذر طبيعت‌مدار از اراضيِ با توپوگرافي پيچيده و ريخت‌شناسي خاص كه مهم‌ترين چالش پيش روي آن بوده و ايجاد تركيبي يكپارچه‌ و هوشمندانه‌ از ‌رويكردهاي اكولوژيك و طبيعت‌مدار با تامين امنيت كاركردي و عملكرد بهينه، تحسين شده است. دست‌كاري‌هاي تنديس‌گرايانه در ريخت‌شناسي اراضي سايت با بهره‌گيري از سلسله مراتب هندسي و توجه به مقياس ادراكي مخاطب در تلفيق با پوشش گياهي مناسب، جنبه‌هاي زيبايي‌شناسانه طرح را با رويكرد زمينه‌گرايي اكولوژيك تامين مي‌نمايد. در اين پروژه تلاش شده تا با تعديل مرزهاي بصري طرح با محيط طبيعي، تضاد ميان اراضي بكر و پروژه به حداقل برسد. چنين نگرشي در سازماندهي فضايي طرح، يك جاده كلان‌مقياس برون‌شهري را از خطوطي تحميل شونده به طبيعت كه قلمروهاي يكپارچه آن را مي‌خراشد و چند‌پاره مي‌كند به مداخله‌اي هارمونيك در زيست‌بوم طبيعي مبدل مي‌سازد. به بيان ديگر نگرش منظرين به ابرسازه‌هاي توسعه اين امكان را فراهم آورده تا نفوذ ناگزير حوزه‌هاي سكونت‌گاهي انسان به قلمروهاي طبيعي و اكولوژيك به گونه‌اي پايدار و با حفظ تنوع زيستي صورت گيرد.

During the recent decades the urban human settlements ,either through extension of their physical and structural boundaries or through the influence of ecological footprint in their adjacent pristine natural areas, are destroying and demolishing these intact natural areas more rapidly than the past. The foremost example of it would be the road transport networks. Such projects with infrastructural functions in natural territories are currently a significant proportion of designs that are planned and projected by landscape architects; it has provided an opportunity to create a complementary landscaping for both the projects and nature. In other words, the landscape approach based on the common language of landscape project in human territorial involvement is an effective strategy in creating a harmonious combination of functional and technical requirements of the project with site potentials and achieving sustainable development. In European countries and specially France, the road transport networks have high opportunities for development due to its appropriate climate and specific ecosystem. There exist three main approaches in management of transportation infrastructure development which are the Sustainable Design, Improving Life Quality and Steady Growth. Therefore, during the previous two decades the associated operation and management organizations try to arrange their special policies by assigning these projects to landscape architects to achieve an ecological sustainable development. The grand project of A20 Auto route, done by Allain Provost and Allain Cousseran together, that is one of the roads connecting the north to the south of France, is the best example of this particular design. This project has been widely admired for being a nature – oriented pass with intricate topography and specific biology, which had been the most important challenge, as well as unitized and intelligent combination of ecological and natural approaches to provide functional protection and optimization. The sculptural earthwork in the land biology using geometric hierarchy and scale reading in combination with the appropriate vegetation provides the aesthetic aspects with the ecological contextualism. The project attempts to adjust the visual boundaries and the nature to minimize the contrast between the natural environment and pristine lands. Such approaches in spatial organization have converted a connecting road that splits the natural territories into pieces by its self-indicated lines to harmonic intervention in the natural ecosystem. To wit, landscape approach to development infrastructures has provided the chance to accomplish human settlement influence on natural and ecological territories in a sustainable way maintaining biodiversity.