اثربخشي تعاملي هوش معنوي و آموزش مهارت هاي زندگي بر بهبود نگرش هاي دانشجويان نسبت به مهارت هاي زندگي

The Interactive Effectiveness of Spiritual Intelligence and Life Skills Training on Improving Attitudes of Students to Life Skills

اثربخشي تعاملي آموزش مهارت هاي زندگي و هوش معنوي بر بهبود نگرش هاي دانشجويان نسبت به مهارت هاي زندگي در پژوهشي از نوع طرح هاي جايگزيني تصادفي بلوكي بررسي شد. از بين جامعه آماري تحقيق كه شامل11370 نفر از دانشجويان مرد و زن دانشگاه آزاد اسلامي واحد بروجرد بود، نمونه اي به تعداد 166 نفر به روش نمونه گيري داوطلبانه انتخاب شدند. گروه نمونه، پرسشنامه هاي سنجش نگرش نسبت به مهارت هاي زندگي احدي(1386) و هوش معنوي ناصري (1386)، را در پيش آزمون تكميل كردند. سپس بر اساس نمره هاي پرسشنامه هوش معنوي (بالاتر يا پايين تر از ميانگين نمره ها) به چهار گروه تقسيم شدند. دو گروه آزمايش و دو گروه كنترل (در هر دو، يك گروه با هوش معنوي بالا و گروه ديگر با هوش معنوي پايين). گروه هاي آزمايشي، در 16 جلسه 3 ساعته از آموزش مهارت هاي زندگي در خلال 8 هفته شركت كردند و در پايان آموزش براي بار دوم پرسشنامه سنجش نگرش نسبت به مهارت هاي زندگي را در پس آزمون كامل كردند. بعد از گذشت چهار ماه جهت بررسي استمرار يا تغييرات ايجاد شده در نتايج، در يك مطالعه پي گيرانه، مجدداً به پرسشنامه سنجش نگرش نسبت به مهارت هاي زندگي پاسخ دادند. نتايج آزمون آماري « t » نشان داد كه آموزش مهارت هاي زندگي، منجر به بهبود نگرش هاي دانشجويان گروه آزمايش نسبت به مهارت هاي زندگي شده، اما در تعامل با هوش معنوي اثر معني داري بر بهبود آنها ندارند

The interactive effectiveness between Spiritual Intelligence (SQ) and life skills training (LST) on improving attitudes of university students to life skills were carried out in a randomized block designs study. At first, 166 male & female university students were randomly selected out of 11370 students at Islamic Azad University in Borujerd. Then attitude to life skills questionnaire (Ahadi, 1386), and Spiritual Intelligence questionnaire (Naseri, 1386) were filled out by the subjects. On the basis of the results of the Spiritual Intelligence questionnaire (higher or lower than the mean), the subjects were divided into four groups. There were two experimental groups, one with a higher score on SQ and the other with a lower score on SQ and two control groups under the same situation. The experimental groups in two separate classes of students with higher and lower score on SQ took part in 16 sessions of 3 hours of the LST, in a time span of 8 weeks. At the end of the course, subjects filled out the attitude to life skills questionnaire as the post test. Finally, after four months in order to figure out the stability or possible changes in the results, once more, in a follow- up study, the attitude to life skills questionnaire was administered. The results of statistical test of Independent-Samples t-test indicated that LST have a significant effect on improving attitudes of university students to life skills, though in an interaction with SQ, the two aforementioned factors have no significant effect on those