بررسي تطبيقي ارايه ادله الكترونيك در دادگاه؛ اشكال و اعتبار آن

A Comparative Review of Presenting Electronic Evidence in Court; Forms and Validity

قانون تجارت الكترونيك ايران شكل گيري هر نوع دليل را در قالب داده پيام پذيرفته است. بدين بيان، سند، شهادت، اقرار و سوگند به صورت الكترونيك نيز قابل تحقق هستند. با وجود اين، امكان تحقق دلايل به شكل الكترونيك، جدا از موضوع ارايه آن‎ها به دادگاه است. سند الكترونيك را مي‌توان با استفاده از سخت افزارهاي نگهدارنده اطلاعات به دادگاه ارايه كرد. شهادت حتماً بايد با حضور فيزيكي گواه در دادگاه و اداي گواهي او باشد؛ لذا شهادت ضبط شده در چنين ابزاري تنها ارزشي همچون اماره مي‏تواند داشته باشد. اقرار نيز چنانچه با استفاده از وسايل الكترونيك و به صورت «بر خط » به دادگاه ارايه گردد، به نظر مي‏رسد بتوان آن را اقرار در دادگاه به شمار آورد.

The Iranian Electronic commerce Act has accepted the formation of any evidence in the form of data message. Therefore, document, testimony, oath and confession are capable of being electronically formed. Notwithstanding this, the possibility of formation of evidence in the form of data message is different from the issue of presenting electronic evidence in courts. Electronic document can be presented to court by using the maintaining means of recording. Testimony must be physically presented in court, thus testimonies that are recordec in this means may only have a presumptive value. If a confession is presented by means of electronic instruments and in the form of online communication, it seems to be considered as a confession made in the court.