بررسي مقايسه اي آهنگ پاره‏گفتار‏هاي پرسشي در گونه فارسي اصفهاني و گونه فارسي محاوره تهراني در چهار‏چوب مدل خيزان، افتان و پيوستگي

A Comparative Analysis of Intonation on Interrogative Utterances in Isfahani and Tehrani Colloquial Varieties in RFC Model

يكي از عناصر زبر‏زنجيري مهم در زبان، آهنگ است و براي شناخت بهتر آن مي‏توان از بررسي‏هاي صوت شناختي كمك گرفت. در اين مقاله، به بررسي صوت شناختي آهنگ پاره‏گفتارهاي پرسشي در گونه ‏هاي فارسي اصفهاني و فارسي محاوره تهراني در چهار‏چوب مدل آوايي خيزان، افتان و پيوستگي تيلر (2009) پرداخته‏ايم. براي انجام‏دادن اين تحقيق، براي هر‏دو گونه ، دو مرد و دو زن را در نظر گرفتيم. اين افراد پنج جمله پرسشي را بيان كردند و در‏نهايت، چهل پاره گفتار به‏دست‏آمده را تجزيه و تحليل كرديم. براي انجام‏دادن تحليل هاي آماري، از روش طرح آزمايش ها در نرم افزار SPSS استفاده كرديم و نتايج نشان داد كه در گونه ها ي بررسي‏شده، مقادير ديرش عناصر افتان و خيزان، تقريباً مشابه است؛ ولي دامنه زير‏و‏بمي عناصر خيزان و افتان در گونه فارسي اصفهاني، نسبت‏به گونه فارسي محاوره تهراني، بزرگ‌تر است.

In phonetics, intonation is described as a suprasegmental feature which has a significant role in nearly all world languages. The present study was an attempt on the comparative study of intonation system in Isfahani and Tehrani varieties based on rise, fall and connection model of intonation (Taylor, 2009). This project proposes that Isfahani and Tehrani intonation contours can be described using a sequence of rise, fall and connection elements. For this study, five interrogative sentences were said by four Isfahani and Tehrani native speakers. The results were then assessed using “General Linear Model Test” in the SPSS program. The results revealed that pitch contour durations were not significant in Isfahani and Tehrani varieties but pitch amplitudes in Isfahani variety were higher than Tehrani.