بررسي دو رژيم درماني اكسي تتراسيكلين طولاني اثر به تنهايي و همراه با بوپارواكن در درمان تيلريوز گاوي بر اساس شدت پارازيتمي

Comparison of long-acting oxytetracycline and buparvaquone in treatment of bovine theileriosis

هدف از انجام اين مطالعه بررسي دو رژيم درماني اكسي تتراسيكلين طولاني اثر به تنهايي و همراه با بوپارواكن در درمان تيلريوز ناشي از تيلريا آنولاتا در گاوهاي بيمار ارجاعي به درمانگاه آموزشكد هي دامپزشكي دانشگاه لرستان مي باشد. بدين منظور 30 نمونه ي خون از گوش و وريد وداج گرفته شد و پس از تا ييد آلودگي، درصد آلودگي گلبول هاي قرمز به فرم پيروپلاسم و ميزان هموگلوبين و درصد هماتوكريت آن ها تع يين گرديد. سپس دام هاي بيمار به دوگروه شامل گروه 1 با آلودگي گلبول هاي قرمز 5- 1درصد و گروه 2 با آلودگي گلبول هاي قرمز بالاتر از 5 درصد تقسيم شدند. همچنين ميزان هموگلوبين و هماتوكريت دو گروه بيمار با گروه شاهد ) 10 نمونه اخذ شده از حيوانات سالم( مقايسه گرديد كه كاهش معني داري بين گروه هاي بيمار نسبت به كنترل و همچنين در گروه با آلودگي بالا نسبت به گروه با آلودگي پا يين وجود داشت. در گروه 1 از اكسي تتراسايكلين طولاني اثر با دوز 20 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن دام به صورت تزريق عضلاني يك مرتبه استفاده شد، در گروه 2 از داروي بوپارواكن با دوز 5/ 2 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم و اكسي تتراسيكلين طولاني اثر با دوز 20 ميلي گرم به ازاي هر كيلو گرم هر دو به صورت تزريق عضلاني يك مرتبه استفاده شد و در گروه شاهد هيچ دارويي استفاده نشد. ارزيابي اثر درمان پس از دو هفته بررسي گرديد و مشخص شد كه هر دو رژيم درماني به يك نسبت موثر بوده و تفاوت معني داري بين دو روش درمان وجود ندارد، گرچه درصد بهبودي در گروه دوم بهتر از گروه اول بوده است. بنابراين داروي اكسي تتراسيكلين طولاني اثر ممكن است دارويي مناسب جهت درمان بيماري تيلريوز در آلودگي هاي پايين گلبول هاي قرمز به شمار آيد.

Summary: The aim of this study was to evaluate the efficiency of long-acting oxytetracycline alone and in combination with buparvaquone in treatment of bovine theileriosis due to Theileria annulata. For this purpose, blood samples were collected from marginal ear and jugular vains of 30 naturally infected and 10 clinically healthy cattle as control group. Confirmation of diagnosis of the infected animals was carried out through the observation of intra-erythrocytic forms of Theileria annulata in blood smears. Hematological parameters of hemoglobin and hematocrit were measured by standard techniques. Infected animals were divided in to 2 subgroups based on the RBC parasitemia rate. Group 1 (1-5% of RBCs infected) comprised of 15 infected animals which received one intramuscular injection of long – acting oxytetracycline with dosage 20 mg/kg. Group 2 ( > 5% parasitemia rate) comprised 15 infected animals was received one intramuscular injection of buparvaquone with dosage 2.5 mg/kg and long – acting oxytetracycline with dosage 20 mg/ kg. Control group did not receive any medication. The infected cows were assessed for two weeks after drug administration. There were no significant differences between groups 1 and 2 except of the recovery rate that was insignificantly higher in group 2 than in group 1. In conclusion, long –acting oxytetracycline has a profitable application in treatment of bovine theileriosis due to Theileria annulata in cases in which the infection rate of RBCs are low. Keywords: Theileria Annulata, Long-acting Oxytetracycline, Buparvaquone