ارتقاي مشاركت محلي در پيشگيري از جرم

Improving Community Involvement in Crime Prevention

نياز به مقابله با جرم، قدمتي همسان با شهرنشيني دارد. رشد مهاجرت به شهرها و افزايش جمعيت شهرها، با رشد امكانات دولت‌ها و تامين نظم و امنيت شهروندان، متناسب نيست. اين امر سبب ايجاد مشكلات بسياري از جمله بيكاري، فقر، ‌خشونت و ارتكاب جرم مي‌شود. مسيله پيشِ‌رو اين است كه چگونه مي‌توان مشاركت و همكاري مردمي با نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران را در پيشگيري از جرم توسعه داد. بدين ترتيب هدف اصلي، «تعيين راه‌كارهاي ارتقاي مشاركت محلي در پيشگيري از جرم» است. روشن‌كردن چگونگي ارتقاي مشاركت محلي در پيشگيري از جرم، نيازمند شناسايي پيشگيري از جرم، پليس و مشاركت محلي است. در اين راستا، گونه‌هاي پيشگيري بررسي شد و بر پيشگيري غيركيفري و زيرشاخه‌هاي آن، يعني پيشگيري‌هاي وضعي و اجتماعي تاكيد شد. در رويكردهاي پليسي، رويكرد جامعه‌محور، برگزيده ‌شد و بر پليس محلّه كه نمونه بارز پليس جامعه‌محور است، تاكيد شد. تيوري‌هاي پيشگيري مشاركتي و جمعي از جرم بررسي شد و تيوري كاهش فرصت ارتكاب جرم، برگزيده و بر آن تاكيد شد. اين پژوهش از نوع كاربردي و روش آن پيمايشي است. روش جمع‌آوري اطلاعات آن اسنادي و ميداني است. جامعه آماري اين پژوهش، شهروندان تهراني بالاي 18 سال با حجم نمونه 504 نفر از مناطق شمال، جنوب، شرق،‌ غرب و مركز تهران و خبرگان ناجا با حجم نمونه 78 نفر از كلانترها، سركلانتري‌هاي تهران و ساير خبرگان است. روش نمونه‌گيري از مردم، خوشه‌اي و از خبرگان، هدفمند بوده است. اطلاعات با دو پرسش‌نامه ‌ساخته پژوهشگر گردآوري شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات، از آمار توصيفي و براي مقايسه داده‌ها از آزمون‌هاي معني‌داري استفاده شد و از نرم‌افزار SPSS 17 نيز بهره برداري گرديد. دستاوردهاي پژوهش حكايت از آن دارد كه مهم‌ترين ويژگي‌هاي كاركنان ناجا براي مشاركت محلي مردم با آنان در امر پيشگيري از جرم، شيوه برخورد،‌ صحت عمل، ‌وضعيت ظاهري، ارتباط با مردم و ‌آموزش آنان است. مهم‌ترين ويژگي‌هاي مردم براي مشاركت محلي آنان در امر پيشگيري از جرم با كاركنان ناجا، ميزان آگاهي از محيط اجتماعي و سياسي خود، نگرش آنان به عملكرد ناجا، انگيزه معنوي، ميل و اراده شخصي و شيوه پيش‌بيني پيامدهاي مشاركت است. دشواري‌ها و مانع‌هاي موجود در راه مشاركت محلي مردم در پيشگيري از جرم به نظر بعضي از پاسخ‌گويان، عبارتند از: اعتماد نداشتن برخي از مردم به پليس،‌ نبود اطلاع‌رساني و آگاه‌سازي صحيح مردم، برخورد نامناسب پليس با مردم، ترس از عواقب مشاركت و نگرش منفي برخي از مردم به عملكرد پليس. در پايان پيشنهادهايي براي ارتقاي مشاركت محلي در پيشگيري از جرم، از جمله تشكيل پليس محلّه، ايجاد سازمان‌هاي اجتماعي چندمنظوره و اطلاع‌رساني و آموزش محلي و رسانه‌اي مردم داده شد.

The need to tackle crimes is as old as urbanization. Growing immigration to cities and the increase in urban population are not in proportion to public facilities and security and order measures. This creates variety of issues including unemployment, poverty, violence, and crime. The problem at hand is how public involvement and cooperation with the Police of the Islamic Republic of Iran may be employed to prevent increase in crime level. Accordingly, the main objective is to “determine solutions for improving community involvement in crime prevention” . Clearly, in order to determine ways to improve community involvement in crime prevention we need to identify crime prevention, police, and community involvement. To this end, we examined prevention measures with particular emphasis on non-criminal measures and their subsets – local and social prevention. Among police actions, we selected community-based approach, the most prominent form of which is community police. Theories of collective prevention were discussed with particular focus on criminal opportunity theory . In this applied survey we used library method and field studies to collect data. The statistical population includes 504 over-eighteen citizens in northern, southern, western, eastern, and central Tehran as well as 78 police experts including sheriffs in Tehran police stations. Cluster sampling was used for citizens while targeted sampling was utilized for police experts. Data were collected through two researcher-constructed questionnaires. The data were compared by significance test and analyzed through descriptive statistics and SPSS 17. Our findings suggest that most important features in police personnel that can help improving community involvement in crime prevention are behaviors and manners toward public, correct actions, appearance, communication to people, and education. The most important characteristics of people in improving involvement in crime prevention are awareness of one’s self and socio-political environment, public attitude toward policeperformance, moral motivations, personal inclinations, and methods used in predicting involvement. According to some of respondents, lack of confidence in police, lack of communication of required information to people, improper behavior of police toward people, fear of involvement consequences, and negative attitude to police performance are among the factors which hinders community involvement in crime prevention. Finally, a number of suggestions, including establishment of community police, multi-purpose social organizations, education, and communicating information through media, are provided to improve community involvement in crime prevention.