اركان تلقي انسان از خود و تاثير آن در رفتارهاي اخلاقي او

Man`s belief in himself as an agent affecting his moral conducts

تلقي يا باور انسان از خود، نقشي اساسي در اصلاح رفتارها به ويژه در رفتارهاي اخلا قي او ايفا مي كند. اين مقاله با پذيرش اين اصل كه تلقي انسان از خود مبتني بر شناخت او از خويش است، به دنبال تبيين اركان تلقي صحيح انسان از خويش بوده، دو اصل «اعتقاد به حرمت نفس انسان» و «اعتقاد به وجود ربطي و غيرمستقل» داشتن را به عنوان دو ركنِ تلقي صحيح خويش، معرفي مي كند. اين دو ركن تلقي از وجود خويش را مطابق با واقعيت او سامان بخشيده، انسان را به سوي اصلاح رفتارهايش سوق مي دهد. البته بين حس حرمت نفس با رفتار اخلاقي، رابطه دوطرفه برقرار است. يعني به هر ميزان رفتارهاي نيك انسان استمرار بيابد يا پسنديده تر شود، بر حس حرمت نفس فاعل نسبت به خودش، افزوده مي شود و افزايش يا استمرار حرمت نفس نيز افزايش يا استمرار رفتارهاي نيك را به دنبال خواهد داشت.

Man`s belief in himself plays an essential part in his moral conducts. On this basis, this paper tries to explain the principles for one`s true understanding of oneself. As is understood here, belief in the dignity of human soul and belief in the depended existence of human being can be regarded as two main principles needed for a true comprehension of man. Relying on the two principles, one can attain a true conception of one`s attitude toward oneself and approve his or her conducts. Needless to say, there is a bidirectional relation between awareness of the dignity of human soul and moral conduct. More permanent the latter, more perfect the former and viceversa.