ارزشيابي مهارت هاي باليني كاركنان فوريت هاي پزشكي مركز اورژانس شهر تهران در مواجهه با تروما

Evaluation of clinical skills of medical emergency personnel in Tehran Emergency Center confronting the trauma

مقدمه: ارزشيابي توانمندي هاي كاركنان فوريت هاي پزشكي كه در صف مقدم برخورد با بيماري ها هستند مي تواند بازتابي مناسب از عملكرد برنامه آموزش قبل از فارغ التحصيلي و نيز آموزش مستمر پس از آن را فراهم آورد. پژوهش حاضر با هدف ارزشيابي مهارت باليني كاركنان فوريت هاي پزشكي مركز اورژانس شهر تهران در مواجهه با تروما انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي است. تعداد 213 نفر از كاركنان فوريت هاي پزشكي مركز اورژانس تهران به روش تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسشنامه جمعيت شناسي و"چك ليست مهارت باليني"Clinical Skill Checklist شامل 9 مهارت بود. اعتبار صوري و محتوايي ابزار توسط 10 نفر از مدرسين و صاحبنظران مورد بررسي و تاييد قرار گرفت. همچنين ضريب پايايي براي مجموع مهارت ها 80/0 محاسبه گرديد. جمع آوري داده ها با مشاهده انجام مهارت ها توسط تكنيسين هاو تكميل "چك ليست مهارت باليني" انجام شد. تجزيه و تحليل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 17 و با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل، آناليز واريانس يك طرفه، آزمون تعقيبي بن فروني و ضريب همبستگي پيرسون انجام شد. يافته ها: نتايج مطالعه نشان داد كه 4/62 درصد كاركنان در زمينه تروما مهارت در حد خوب داشتند. در انجام دو مهارت، محدود سازي حركات ستون فقرات بيمار نشسته و استفاده از اسپلينت كششي نقص عمده مهارتي داشتند و امتياز ضعيف كسب كرده اند. بين سن، سطح تحصيلات، رشته تحصيلي و سابقه كار واحدهاي پژوهش و مهارت باليني در زمينه تروما رابطه معني دار آماري وجود داشت (05/0P < ). نتيجه گيري: اگرچه كاركنان فوريت هاي پزشكي در اكثر مهارت ها در محدوده خوب قرار داشتند، ولي نياز است در دو مهارتي كه نمره كافي كسب ننموده اند آموزش هاي لازم را ببينند.

Introduction: Capability evaluation of medical emergency personnel, which is considered as one the priorities in confronting the diseases, may provide an appropriate reflection of the performance of pre-graduation training programs and continuous training. The aim of this study was evaluation of clinical skills of medical emergency personnel in Tehran Emergency Center confronting the trauma. Materials and Methods: This descriptive study has been applied on 536 medical emergency personnel of Tehran Emergency Center. 213 persons were selected via stratified random sampling method. Data were collected through demographic questionnaire and “Clinical Skill Checklist”. Content validity of the “Clinical Skill Checklist” has been evaluated and confirmed by 10 lectures and experts. Also reliability coefficient of all skills was equal to 0.803. The researcher observed the medical emergency personnel skills and then completed the “Clinical Skill Checklist”. Data was analyzed with SPSS/17, statistical independent T tests, univariante variance analysis, Bonferroni post hoc test and correlation coefficient of Pearson. Findings: The results of the study indicated that 62.4% of the medical emergency personnel had good grade in trauma skill but practicing two skills of seated patient’s spinal immobilization and traction splint had major skill deficiency. Between age, educational level, field of study, employment records and trauma clinical skill a significant statistical relationship existed (P < 0.05). Conclusion: Although in most skills, the medical emergency personnel had good grade skill, but it is required to provide necessary trainings in two skills that have not obtained sufficient point.