درآمدي بر فلسفه مهدويت پژوهي

An Introduction To The Philosophy Of Mahdavi Research

مقاله پيش رو، به حوزه فلسفه مهدويت پژوهي اختصاص دارد كه يك حوزه بيروني، بنيادي و درجه دو است؛ همان حوزه اي كه كمتر در دستور كار پژوهش‌گران مهدوي قرار گرفته است و كمتر درباره آن، غور و كنكاش عالمانه صورت مي‌گيرد. در اين نوشتار، ابتدا به ماهيت و چيستي فلسفه مهدويت پژوهي مي‌پردازيم و در ادامه به ساختار و منظومه مسايل آن مبادرت مي‌كنيم. در قسمت بعدي ضمن بيان ماهيت و هويت حوزه معرفتي مهدويت پژوهي با درافكندن حوزه‌هاي مختلف معرفتي نظير «مقوله علم»، «مقوله رشتگي»، «مقوله ميان رشتگي» و «مقوله گرايش» دور نمايي از گونه گوني حوزه‌هاي معرفتي و تطبيق مهدويت پژوهي با آن ها را به تصوير مي‌كشيم. در نهايت و فرجام مقال، تنها يكي از آن مقولات دانشي كه «علم» باشد را به ميان كشيده، با ارايه تعريف حداقلي و حداكثري از آن و تطبيق مهدويت پژوهي به اثبات علم بودن مهدويت پژوهي با تعريف حداقلي علم راي مي‌دهيم و جواز اضافه «فلسفه» را بر مهدويت پژوهي اعلان مي‌كنيم.

The coming article is specialized to the Mahdavi doctrine research field that is an outward, basic and of second degree. This is the very field that is less paid attention to, and less research work has been done on it. In this writing, first we notice the concept and also the essence of Mahdavi research. In the continuation, we work on the construction and the systematic matters related to it. In the next part, while talking about the concept and essence of Mahdavi cognitive research, for this aim with combining different cognitive fields like: “the knowledge”, “the major”, “the mid-major” and “interest”, we will portray a landscape of the verities of cognitive fields and the adjustment of Mahdavi research with them. At the end, only one of those educational fields, namely “the knowledge” would be taken into study, with presenting a minimum and maximum definition of it and adjusting Mahdavi research, we try to prove that Mahdavi research is scientific with minimum definition of knowledge and hence give the permission for the word “philosophy” to be added to the term "Mahdavi research