مقايسه روش سخنراني و پازل در تدريس درس فوريت‌هاي پزشكي: ميزان يادگيري دانشجويان هوشبري و ديدگاه آنها نسبت به اين دو روش

Comparison of Lecture and Puzzle for Teaching Medical Emergency to Anesthesiology Students: Students’ Learning and Viewpoints

مقدمه: تاكيد بر يادگيري فعال در آموزش، موجب توسعه راه‌كارهاي جديد آموزشي در تدريس دروس نظري و باليني علوم پزشكي شده است. درگير شدن فعال فراگير در روند ياددهي–يادگيري منجر به ارتقاي فرآيند يادگيري مي‌شود. هدف از مطالعه حاضر مقايسه تاثير دو روش سخنراني و پازل بر ميزان يادگيري درس فوريت‌هاي پزشكي دانشجويان رشته هوشبري و بررسي ديدگاه آنها نسبت به اين دو روش تدريس است. روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون، 60 نفر از دانشجويان رشته هوشبري كه درس فوريت‌هاي پزشكي را در دانشكده پيراپزشكي دانشگاه آزاد اسلامي واحد مشهد اخذ نموده بودند، شركت كردند. با نمونه‌گيري سرشماري، دانشجويان به طور غير تصادفي به دو گروه 30 نفري تقسيم شدند. در يك گروه، آموزش به روش سخنراني و در گروه ديگر به روش پازل صورت گرفت. در هر جلسه ابتدا يك پيش‌آزمون برگزار گرديد. پس از تدريس، پس‌آزمون در مورد مباحث ارايه شده همان جلسه اجرا شد. در انتهاي دوره، پرسشنامه‌هاي پژوهشگر ساخته‌ي روا و پايا، به منظور بررسي ديدگاه دانشجويان در خصوص شيوه تدريس هر گروه تكميل گرديد. داده‌ها با استفاده از شاخصهاي فراواني و ميانگين، و آزمون‌هاي تي زوج، تي مستقل و كاي دو، تجزيه و تحليل شد. نتايج: ميانگين نمرات درس فوريت‌هاي پزشكي قبل از تدريس در گروه پازل 35/1±1/4 و در گروه سخنراني 25/1±4/4 بود كه از نظر آماري تفاوت معناداري نداشت. ميانگين نمرات گروه سخنراني و پازل پس از تدريس به ترتيب برابر با 47/1±7 و 1/1±5/8 بود كه از نظر آماري تفاوت معناداري داشت. نظرسنجي از دانشجويان در مورد شيوه تدريس، بيانگر ديدگاه مثبت دانشجويان در مورد تاثير روش تدريس پازل بر مشاركت دانشجويان در كلاس، ايجاد علاقه و انگيزه در مورد مبحث كلاس، ايجاد ارتباط موثر با همكلاسي و يادگيري عميق بود. نتيجه‌گيري: با توجه به تاثير مطلوب روش تدريس پازل بر ميزان يادگيري و رضايت‌مندي دانشجويان، پيشنهاد مي‌شود اين روش به ويژه در تدريس دروس علوم پزشكي استفاده شود.

Introduction: Emphasis on active learning in training leads to the development of new educational strategies for teaching theoretical and clinical courses in medical sciences. Active involvement in the teaching-learning process improves learning. The purpose of the present study is to compare two methods of lecturing and puzzle in Medical Emergency Course, regarding students’ learning & viewpoints. Methods: In this quasi-experimental study with pre-and post-test design, 60 Anesthesiology students enrolled in medical emergency course in Paramedics College of Mashhad Islamic Azad University, participated. By census sampling, students were non-randomly assigned to two groups of 30. In one, participants were trained through lecturing and in the other through puzzle. Each session began with a pre-test, and after teaching, post-test was taken. At the end of the program, students’ viewpoints on the teaching method were surveyed using a researcher-made questionnaire. Data were analyzed by SPSS using statistical tests of paired t-test, independent t-test, and chi square. Results: Mean of student pre-test scores (out of 10) in the puzzle group was 4.1±1.35 & in the lecture group was 4.4±1.25, which were not significantly different. Mean of students’ post-test scores in the puzzle & lecture groups were 7±1.47 & 8.5±1.1 respectively, which were significantly different. In the puzzle group, learning improved more than the lecture group. Also the survey showed more satisfaction in the puzzle group, according to more student participation, motivating them about lesson topics, fostering effective peer relationships, and deep learning. Conclusion: Considering the favorable effects of the puzzle method on learning and satisfaction of students, it is suggested that this teaching method be applied for teaching courses of medical sciences.