تعيين كارايي شيوه‏هاي توصيف تصوير و داستان‏گويي در نمونه‏گيري زباني براساس شاخص ميانگين طول گفته

Efficiency of picture description and storytelling methods in language sampling according to the mean length of utterance index

زمينه و هدف: به‏دليل محدود بودن آزمون‏هاي استاندارد شده براي افراد فارسي‏زبان دچار اختلالات زباني، جمع‏آوري نمونه زباني خودانگيخته، بخش مهمي از پروتكل ارزيابي زبان را تشكيل مي‏دهد. بر اين اساس، انتخاب كارآمدترين روش نمونه‏گيري زباني كه در مدت زمان كوتاه، اطلاعات مناسبي را از توانش زباني فرد ارايه كند، حايز اهميت است. در اين مطالعه، به مقايسه نمونه‏هاي زباني فراخواني شده توسط شيوه‏هاي توصيف تصوير و داستان‏گويي با هدف تعيين كارآيي اين دو شيوه انجام شد. روش بررسي: در اين پژوهش، 30 دانش‏آموز دختر پايه اول ابتدايي به‏روش نمونه‏گيري در دسترس انتخاب شدند. براي بررسي شيوه توصيف تصوير، از دو داستان مصور چهار تصويري استفاده شد، و نمونه زباني از طريق داستان‏گويي، با تعريف يك داستان معروف كودكانه به‏دست آمد. دو شاخص مدت زمان جمع‏آوري نمونه زباني و ميانگين طول گفته مقايسه شد. يافته‏ها: تفاوت معني‏داري بين ميانگين طول گفته حاصل از دو روش بالا مشاهده نشد(p > 0/05). اما زمان نمونه‏گيري از طريق توصيف تصوير كوتاه‏تر از زمان نمونه‏گيري از طريق داستان‏گويي بود(p < 0/05). نتيجه‏گيري: دو شيوه توصيف تصوير و داستان‏گويي توان يكساني در فراخواني نمونه زباني دارند. از آنجايي كه شيوه توصيف تصاوير در مدت زمان به مراتب كوتاه‏تري نمونه زباني با پيچيدگي يكسان به‏دست مي‏دهد، اين روش مي‏تواند به‏عنوان يك روش بهينه مورد استفاده باليني قرار گيرد.

Background and Aim: Due to limitation of standardized tests for Persian-speakers with language disorders, spontaneous language sampling collection is an important part of assessment of language protocol. Therefore, selection of a language sampling method, which will provide information of linguistic competence in a short time, is important. Therefore, in this study, we compared the language samples elicited with picture description and storytelling methods in order to determine the effectiveness of the two methods. Methods: In this study 30 first-grade elementary school girls were selected with simple sampling. To investigate picture description method, we used two illustrated stories with four pictures. Language samples were collected through storytelling by telling a famous children’s story. To determine the effectiveness of these two methods the two indices of duration of sampling and mean length of utterance (MLU) were compared. Results: There was no significant difference between MLU in description and storytelling methods (p > 0.05). However, duration of sampling was shorter in the picture description method than the story telling method (p < 0.05). Conclusion: Findings show that, the two methods of picture description and storytelling have the same potential in language sampling. Since, picture description method can provide language samples with the same complexity in a shorter time than storytelling, it can be used as a beneficial method for clinical purposes.