تاثير سطوح مختلف پروتيين و انرژي جيره بر شاخص هاي رشد و تركيبات بدن بچه ماهي شانك (Acanthopagrus latus)

"Effects of dietary protein and energy levels on the growth Index and body composition of juvenile yellowfin seabream (Acanthopagrus latus)"

به منظور تعيين سطح مناسب پروتيين و انرژي ماهي شانك زرد باله (Acanthopagrus latus) در مراحل انگشت قدي آزمايشي براساس طرح فاكتوريل براي سه سطح پروتيين خام(45,55،65درصد) و سه سطح انرژي(20،22،24كيلو ژول بر گرم) طراحي گرديد. در طي اين فرآيند 9جيره آماده شد كه در سه تكرار بر روي 540 قطعه بچه ماهي انگشت قد شانك زرد باله به وزن اوليه 2.1± 12 گرم كه در تانك 300 ليتري ذخيره شده و روزانه 2 بار در حد سيري تغذيه مي شدند، موردآزمايش قرار گرفت. در نهايت طي 8 هفته پرورش نتايجي به قرار زير به دست آمد. درصد بازماندگي تحت تاثير سطوح مختلف انرژي و پروتيين قرار نداشت (05/0P < ). ميانگين رشد نهايي، نرخ رشد ويژه و كارايي غذايي تحت تاثير سطوح مختلف پروتيين تغيير كرد(05/0P < ). ميزان ابقاي پروتيين باافزايش ميزان انرژي افزايش معني داري را نشان مي دادند (05/0P > ). سطوح مختلف انرژي و پروتيين بر روي ميزان كارايي پروتيين و شاخص كبدي ( HSI) بي تاثير بود(05/0P > ). .با افزايش ميزان انرژي در سطوح ثابت پروتيين، ميزان ابقاي پروتيين و كارايي پروتيين از سطح 20 تا 24 كيلوژول بر گرم افزايش مي يافت.سطوح مختلف پروتيين و انرژي بر روي تركيبات بدن از جمله رطوبت وخاكستر موثر بود (05/0P < ) ولي هيچ كدام از دو فاكتور ذكر شده روي سطوح مختلف پروتيين لاشه تاثيري نداشتند (05/0P > ) با افزايش ميزان چربي جيره بر محتواي چربي لاشه افزوده مي شد (05/0P < ). در نهايتا از بررسي نتايج حاصل از پارامتر هاي رشد، تغديه وآناليزلاشه سطح مطلوب پروتيين ،انرژي و نسبت P/E براي گونه شانك باله زرد به ترتيب47/57-20/56 درصد، 56/24-9/21كيلو ژول بر گرم و95/25- 15/23 ميلي گرم بر كيلو ژول محاسبه گرديد.

A feeding trial was carried out where, three protein concentrations [45%, 55% and 65%) crude protein (CP)] and three dietary energy concentrations [20, 22and 24 kj g-1 crude energy (CE)] were fed to 540 yellowfin seabreams (Acanthopagrus latus ) fingerlings to establish the protein and energy requirement for this species. 9 treatments with triplicate groups of 20 fish each (initial weight 12g) were stocked in 300-L fiberglass tanks and fed twice a day to apparent satiation. After 8 weeks, the survival rate was not dependent on the dietary treatments, but average fish weight gain (AWG), specific growth rate (SGR) and feed efficiency ratio (FER) were significantly affected by dietary protein (P < 0.05). Protein retention (PR) were increased by dietary energy level (P < 0.05). Feed efficiency ratio, PER and Hepatosomatic Index (HIS) was not affected by dietary protein and energy concentrations (P > 0.05). At same protein level, PER, PR increased with the increase in energy levels from 20 to24 Kj g-1. Carcass moisture and ash contents were significantly affected by dietary protein and energy levels (P < 0.05) but carcass protein was not significantly affected by dietary protein and dietary energy levels (P > 0.05) .With increase dietary energy, carcass fat content was increased from 20 to 24 Kj g-1. The results indicate that the optimum dietary protein and energy levels for growth of juvenile yellowfin seabream are 56. 20 – 57 . 47g in Kg-1diet and 21.9-24.56Kj in gr diet and 23.15-25.95mgr kg-1 ,respectively.