تجارب دانشجويان پرستاري از كارورزي در عرصه اورژانس: يك مطالعه كيفي

NURSING STUDENTSʹʹ EXPERIENCES OF CLINICAL LEARNING IN EMERGENCY WARD: A QUALITATIVE STUDY

پيش زمينه و هدف: دوره‌هاي كارآموزي و كارورزي در شكل دهي مهارت‌هاي اساسي و توانمندي‌هاي حرفه‌اي دانشجويان پرستاري نقش اساسي دارد. هرچه كارآموزي در بخش‌هاي عادي مهم باشد، اهميت آن در بخش اورژانس دو چندان است. هدف از اين مطالعه، تبيين تجارب دانشجويان پرستاري پيرامون كارورزي آنان در بخش‌هاي اورژانس است. مواد و روش كار: اين پژوهش كيفي از نوع تجزيه و تحليل محتوايي از نوع قراردادي است كه 12 دانشجوي پرستاري در آن شركت داشتند. كليه تجارب دانشجويان پس از جمع آوري به طريق مصاحبه و روايت‌هاي مكتوب مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: با استفاده از تحليل دست نوشته‌ها، تعداد قابل توجهي درون مايه اوليه استحصال گرديد كه نهايتاً در 5 درون مايه اصلي شامل: فرصتي براي كسب مهارت‌هاي باليني، اعتماد فرصت‌طلبانه يك طرفه از پرسنل به دانشجويان، ارتقا اعتماد به نفس همراه با استرس‌هاي مداوم، تجربه آموزش در محيطي آشفته و تجربه پارادوكس در واقعيت‌هاي آموزشي خلاصه گرديد. بحث و نتيجه گيري: با اينكه از مجموع نظرات چنين منعكس مي‌شود كه نقاط قوت بارزي در كارورزي در عرصه بخش‌هاي اورژانس وجود دارد، نقاط ضعفي هم وجود دارد كه بيشتر آن‌ها با تدابيري چون توجيه بيشتر دانشجويان و پرسنل اورژانس، به‌كارگيري مربيان توانمند و نظارت بيشتر بر فرايند آموزشي دانشجويان قابل اصلاح است.

Abstract Background and aims: training internship period has a fundamental role in forming basic skills and professional abilities of nursing students. Training in emergency unit is more important than other units. The goal of this study was to explore the nursing studentsʹ training experiences in emergency wards. Methods: this is a qualitative-research study in which 12 nursing students involved in. students’ experiences which had been collected using in-depth face to face interviews and written narratives methods, were analyzed using conventional content analysis. Results: since a huge number of primary themes were obtained by analyzing the narratives, they were summarized into five main themes including , an opportunity for gaining more clinical skills, confidence as a way of staff- students relationship, promoting practical self-efficacy along with continuous stress, training experience in a turbulent situation, and paradoxical experiences in educational reality. Conclusion: although there are clear strengths in emergency unit training, there are some weaknesses as well, that can be eliminated by more clarification, employing proficient instructors and further educational supervision. Keywords: students’ experiences, emergency unit, qualitative study, theme analysis.