بررسي منحني تحول پيشينه مسيله اتحاد عاقل و معقول تا زمان صدرالمتالهين

A Study of the Development of the Problem of the Union of the Intellect and Intelligible until Mulla Sadra’s Time

جوانه‌هاي نخستين‌ مسيله‌ اتحاد عاقل و معقول در فلسفه افلاطون‌ و ارسطو ديده ميشود و در فلسفه فلوطين‌ و مكتب‌ نوافلاطوني و پيروان‌ آن‌ بصورت روشنتر بيان شده است. در ميان‌ انديشمندان جهان اسلام‌ نيز اين‌ مسيله‌ مطرح‌ و به‌ آن‌ پرداخته‌ شده و هواداران و مخالفاني پيدا نموده و ميتوان گفت كمال شكوفايي خود را در حكمت متعاليه يافته است. مقاله حاضر درصدد بررسي تحليلي ـ انتقادي سير تحول اين نظريه و تبيين آن در فلسفه ملاصدراست.

The roots of the problem of the union of the intellect and intelligible can be found in the philosophies of Plato and Aristotle. It has indeed been more clearly explained in Plotinus’ philosophy and the Neo-Platonic School and its followers. This problem has also been tackled by the thinkers of the Islamic world and had some advocates and opponents there. However, we can claim that it reached its culmination in the Transcendent Philosophy. The present paper has examined the process of the evolution of this theory and its explanation in Mulla Sadra’s philosophy following an analytic-critical approach.