رويكردي تاريخي به مقوله معرفت‌شناسي در تاريخ فلسفه غرب و فلسفه اسلامي

Historical Approach to the Issue of Epistemology in the Philosophy of the West & Islamic Philosophy

با ورود سوفسطاييان به عرصه تفكّر يونان، امكان معرفت ترديدآميز گشت. با وجود اين، افلاطون نخستين كسي بود كه مباحث معرفت‌شناسي را به طور خاص بررسي كرد و به همين جهت او را به راستي مي‌توان باني معرفت‌شناسي ناميد. از اين دوران به بعد، اكثر فيلسوفان به بررسي معرفت و هستي‌شناسي ادراك پرداختند و اين امر تا عصر جديد ادامه پيدا كرد، هرچند هيچ گاه معرفت‌شناسي به معناي خاص آن در اين دوران هستي نيافت. در بين فيلسوفان مسلمان نيز همواره علم و نحوه تشكيل آن به بحث گذاشته مي‌شد امّا معرفت‌شناسي به معناي امروزي آن تا قبل از حكمت متعاليه ديده نشد. نويسندگان در اين مقاله سعي خواهند داشت تاريخچه كاملي را از روند معرفت‌شناسي از يونان باستان تا ابتداي عصر جديد و از شروع فلسفه اسلامي (كندي) تا قبل از حكمت متعاليه بررسي كنند.

Entering Sophists into the Greek thought, the possibility of knowledge became dubious. However, Plato was the first one who specifically examines the epistemological issues so he can truly be called the founder of epistemology. From this period onwards, most philosophers have considered the epistemology and ontology perception. This has continued until the modern era, although it has never realization in its special meaning. The subject of knowledge has been discussed by Muslim philosophers, but epistemology in its todays meaning has not been seen before transcendental philosophy. The authors will attempt to consider a complete history of epistemology of ancient Greece to the early modern era and from the beginning of the Islamic philosophy till before transcendent philosophy.