نقش سبكهاي دلبستگي در سازگاري با بيماري ديابت نوع I

The Role of Attachment Styles in Adjustment to Type I Diabetes

چكيده پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش سبكهاي دلبستگي در سازگاري با ديابت در بيماران مبتلا به ديابت نوع انجام I 30 سال) از بيماران عضو انجمن ديابت - شده است. نمونه پژوهش شامل 300 نفر ( 172 دختر و 128 پسر، سنين 18 و مقياس محقق ساخته تبعيت از (AAS) ايران بودند. از شركت كننده ها خواسته شد مقياس دلبستگي بزرگسال از نتايج آخرين آزمايش بيماران استخراج شد. نتايج حاصل از (HbA1c) درمان را تكميل كنند. هموگلوبين گليكوزيله تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد دو سبك دلبستگي ايمن و دوسوگرا تبيين كننده واريانس تبعيت از درمان هستند. همچنين سبكهاي دلبستگي ايمن، دوسوگرا و اجتنابي نيز حدود 65 % واريانس هموگلوبين گليكوزيله را تبيين كردند. نتايج اين پژوهش مي تواند در شناسايي افراد در معرض خطر عدم تبعيت از درمان، ارايه راهكارهاي روانشناختي مناسب جهت برقراري ارتباط درماني مناسب و افزايش ميزان سازگاري بيماران مفيد باشد.

Abstract The aim of this study was investigating the role of attachment styles in adjustment to type I diabetes. 300 adults (172 females and 128 males, aged 18-3-) with type I diabetes completed the Adult Attachment Inventory (AAI), and D-39. HbA1c was obtained from the results of the patients’ current laboratory examinations. Results of stepwise regression analysis revealed that secure and ambivalent attachment styles could explain the variance of adherence. Also, secure ambivalence and avoidance attachment styles could explain %65 of the variance of HbA1c in type I diabetes. The results can be helpful in determining high risk patents and planning for psychological interventions, creating effective therapeutic communication, and increasing the adjustment to diabetes