رابطه بين پرخاشگري، ابراز وجود و افسردگي با آمادگي به اعتياد در دانشجويان دختر دانشگاه علامه طباطبايي

Relationship Between Aggression, Assertiveness, Depression and Addiction Potential In Female Students of Allameh Tabbatabai

اين پژوهش با هدف تعيين رابطه بين پرخاشگري، ابراز وجود و افسردگي با آمادگي به اعتياد در دانشجويان دختر دانشگاه علامه طباطبايي انجام شد. روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري دختران دانشجوي دانشگاه علامه طباطبايي تهران در سال 1390 بودند. از ميان آنها 150 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و با پرسشنامه‌هاي پرخاشگري اهواز (1379)، پرسشنامه ابراز وجود گمبريل و ريجي (1975)، پرسشنامه افسردگي بك (1961) و پرسشنامه آمادگي به اعتياد زرگر (1385) مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها از طريق آمار توصيفي (فراواني، شاخص‌هاي مركزي و محاسبه ضريب همبستگي) و آمار استنباطي (رگرسيون چندمتغيره به شيوه همزمان) تجزيه و تحليل شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه رابطه بين متغيرهاي پرخاشگري، ابراز وجود و افسردگي با آمادگي به اعتياد معنادار است (01/0 > P). همچنين نتايج تحليل رگرسيون چندمتغيري نشان داد كه تركيب خطي پرخاشگري، ابراز وجود و افسردگي توان پيش‌بيني آمادگي به اعتياد را دارند (01/0 > P).

The purpose of this study was to determine the relationship between aggression, assertiveness, depression and addiction potential in female students of Allameh Tabbatabai. The research method was correlational-surveyanda total of 150 girls were chosen by available sampling. Data was collected by Ahvaz Aggression Questionnaire (AGQ), Gambril & Rigy Assertiveness questionnaire, Beck Depression Inventory (BDI) and Zargari Addiction Potential Questionnaire. Then, data was analyzed via correlation, SD, frequency, mode and regression analysis. Results showed that the relationship between aggression, assertiveness, depression and addiction potential was significant. (P < 0.01). The results of the multivariate regression analysis showed that linear combination of aggression, assertiveness and depression can predict the Addiction Potential (P < 0.01).