نقش پذيرش درد در كاهش شدت درد و ناتواني بيماران مبتلا به درد مزمن

The relation between acceptance of pain and reduced pain intensity and disability among chronic pain patients

زمينه و هدف: شواهد پژوهشي نشان مي‌دهد كه پذيرش درد باعث عملكرد بهتر بيماران داراي درد مزمن مي‌شود، اما اين موضوع تاكنون در بيماران ايراني مبتلا به درد مزمن مورد بررسي قرار نگرفته است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي رابطه پذيرش درد مزمن با ناتواني جسمي ناشي از آن بود. مواد و روش‌ها: مطالعه توصيفي- همبستگي حاضر بر روي 245 بيمار درد مزمن صورت گرفت. نمونه‌ها به روش نمونه‌گيري در دسترس از بين بيماران درد مزمني كه در بهار و تابستان سال 1389 به درمانگاه‌هاي درمان درد در شهر تهران مراجعه نموده بودند، انتخاب شدند. اين افراد مقياس‌هاي پذيرش درد مزمن، ناتواني جسمي، شدت درد و اختلال در عملكرد روزانه به واسطه درد و پرسش‌نامه اطلاعات جمعيت‌شناختي را تكميل كردند. داده‌ها با محاسبه ضريب همبستگي Pearson و رگرسيون چند متغيره چند مرتبه‌اي تحليل شدند. يافته‌ها: بين ميزان پذيرش درد مزمن با شدت درد، ناتواني جسمي و اختلال در عملكرد روزانه به دليل درد، ارتباط معني‌داري (01/0 > P) وجود داشت. در تحليل رگرسيون، ميزان پذيرش درد مزمن توانست بعد از كنترل اثر متغيرهاي زمينه‌اي و شدت درد، واريانس معني‌داري (01/0 > P) از هر دو مقياس ناتواني (ناتواني جسمي و اختلال عملكرد روزانه) را تبيين كند. نتيجه‌گيري: پذيرش درد مزمن از عوامل مهم و موثر بر ميزان ناتواني ادراك شده در بيماران درد مزمن است. بنابراين جهت به حداقل رساندن ناتواني، علاوه بر كاهش شدت درد، مي‌توان استفاده از روش‌هاي درماني را كه بر افزايش ميزان پذيرش درد مزمن تمركز دارند، پيشنهاد كرد.

Aim and Background: There is a relation between patientsʹ levels of physical functioning and their acceptance of chronic pain. However, this relation has not been examined amongst Iranian chronic pain patients. The purpose of this paper was to evaluate the relation between acceptance of chronic pain and physical disability. Methods and Materials: In a descriptive-correlational study, convenience sampling was used to select 245 chronic pain patients from pain clinics in Tehran, Iran during spring and summer of 2010. The participants completed the Chronic Pain Acceptance Questionnaire (CPAQ) and a demographic questionnaire. They also provided information about physical disability, pain intensity, and daily dysfunction. Data was analyzed using Pearsonʹs correlation and multiple hierarchical regression models. Findings: There were significant relations between acceptance of pain and pain intensity and disability (P < 0.01). According to the regression model, acceptance of pain could predict a significant proportion of variance of disability scales (i.e. physical disability and daily dysfunction) (P < 0.01). Therefore, it was a better predictor of disability compared to over pain intensity, gender, education, and pain duration. Conclusions: Chronic pain acceptance is an important factor in reducing the perceived disability in chronic pain patients. Therefore, acceptance-based treatment methods are helpful to decrease pain-related disability.