ارزش بررسي‌هاي عصب روان‌شناختي در تشخيص پيش‌رس زوال عقل

Neuropsychological assessments in early diagnosis of dementia

مطالعات عصب روان‌شناختي نشان داده‌اند كه سال‌ها پيش از ظهور نقايص قابل توجه شناختي و عملكردي كه براي تشخيص باليني زوال عقل نياز است، يك دوره پيش از بيماري وجود دارد. اين مرحله با تعدادي از تغييرات مغزي و عصب روان‌شناختي متفاوت مشخص مي‌شود. در اين راستا و در پژوهش‌هاي متعدد مشخص شده است كه نقايص شناختي همراه با بيماري آلزايمر، هم چون بروز نقص ناگهاني در حافظه رويدادي و دانش معنايي در تمايزگذاري بين بيماران مبتلا به مراحل پيش باليني آلزايمر و سالمندان سالم موثر بوده است. هر چند نقص در حافظه رويدادي به طور معمول نخستين تغيير شناختي پيش از تحول سندرم زوال عقل است، اما عدم تقارن در توانايي‌هاي شناختي نيز ممكن است در مرحله پيش باليني اتفاق افتاده و زوال عقل زود هنگام را پيش‌بيني كند.

Neuropsychological studies have demonstrated that preclinical dementia accompanies a decreasing trend in cognitive state a few years prior to clinical diagnosis. Sudden decline in episodic memory and semantic knowledge have been found to have the capability to differentiate patients in preclinical state of dementia from those experiencing normal aging. In addition, decline in episodic memory is usually the earliest cognitive change that occurs prior to the development of clinical dementia syndrome. Asymmetry in cognitive abilities may also occur in this preclinical phase of the disease and predict imminent dementia. This review summarizes the contributions of neuropsychological assessment in early diagnosis of dementia.