بررسي الگوي زماني خيشومي شدگي در گفتار كودكان فارسي زبان 4 تا 12 ساله با و بدون شكاف كام

A study on the temporal patterns of nasalization in 4-to-12 year-old Persian-speaking cleft palate and their normal peers

چكيده مقدمه: پرخيشومي از رايج‌ترين اختلالات تشديد در كودكان داراي شكاف كام است. الگوهاي خيشومي شدگي در زبان‌هاي مختلف، متفاوت مي‌باشد. زمان‌بندي ضعيف حركات كامي- حلقي در ارتباط با ساير اندام‌هاي توليدي منجر به پرخيشومي مي‌شود. اگر چه ارزيابي ادراكي، استانداردي طلايي براي ارزيابي پرخيشومي مي‌باشد، ولي داراي مشكلاتي است كه از اعتبار آن مي‌كاهد. تجزيه و تحليل‌هاي آكوستيكي مي‌تواند مكمل ارزيابي‌هاي ادراكي باشد. هدف اين مطالعه، بررسي تفاوت الگوي زماني گفتار در كودكان داراي شكاف كام و طبيعي فارسي زبان مي‌باشد و اين كه كدام بافت آوايي بيشترين تفاوت را بين دو گروه مي‌گذارد. مواد و روش‌ها: امواج آكوستيكي و طيف نگاشت حاصل از نمونه صداي 14 كودك داراي شكاف كام و 14 كودك طبيعي 4 تا 12 ساله فارسي زبان كه همزمان از دهان و بيني ضبط شده بودند، با استفاده از نرم‌افزار 5.3.13Praat مورد بررسي قرار گرفت و ديرش كل خيشومي شدگي در سه بافت /pamap/، /pimip/ و /pumup/ محاسبه گرديد. داده‌ها در سطح معني‌داري 95 درصد مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت (05/0 > P). يافته‌ها: كودكان داراي شكاف كام ديرش كل خيشومي شدگي طولاني‌تري نسبت به كودكان طبيعي داشتند. تفاوت ديرش كل خيشومي شدگي در دو گروه و همچنين در ميان سه بافت آوايي معني‌دار بود (001/0 > P). نتيجه‎گيري: ديرش خيشومي شدگي طولاني‌تر در گروه داراي شكاف كام نسبت به گروه طبيعي نشان داد كه كودكان داراي شكاف كام الگوهاي زماني گفتاري انحراف يافته يا باتاخير نسبت به كودكان طبيعي دارند. استفاده از ارزيابي آكوستيكي ويژگي‌هاي زماني گفتار جهت بررسي كمي ويژگي‌هاي تشديد در كودكان داراي شكاف كام و تمييز از كودكان طبيعي مفيد مي‌باشد. كليد واژه‌ها: الگوهاي زماني گفتار، خيشومي شدگي، شكاف كام، تجزيه و تحليل آكوستيكي، بي‌كفايتي دريچه كامي- حلقي نوع مقاله: پژوهشي

Abstract Introduction: Hypernasality is a frequently occurring resonance disorder in children with cleft palate. The nasalization pattern varies based on the language used by children. One deteminal factor to oral-nasal resonance imbalance might be poor timing of velopharyngeal closure relative to the activity of other articulators. Perceptual judgment has been regarded as the gold standard for rating hypernasality but it has been associated with poor reliability. There has been significant interest in developing acoustic measures to supplement perceptual judgment. The purpose of this study was to measure temporal patterns of nasalization in 4-to-12 year-old children with and without cleft palate and the extent to which a vowel context contributes to these temporal differences. Materials and Methods: In this study, 14 subjects with cleft palate with or without cleft lip (11 males and 3 females) and 14 normal children (11 males and 3 females) were evaluated. Total nasalization durations were calculated for acoustic waveforms and spectrograms obtained from speech samples (/pimip/, /pamap/ and /pumup/) using Praat software. Obtained data were analyzed via kolmogorov-smirnov, independent t, two-way ANOVA and Duncan’s test using SPSS 16. Data analysis was in the significant range of 95% (P < 0.05). Results: Total nasalization duration, as demonstrated by acoustic signals, showed different timing characteristics between children with cleft palate and those without cleft palate and also between different vowel contexts (P < 0.001). Conclusion: The timing parameters allow us to detect underlying temporal differences in cleft palate and normal Persian-speaking children. The longer nasalization durations in children with cleft palate compared to normal children implies that temporal patterns are delayed or deviated in children with cleft palate. Acoustic analysis of temporal pattern is useful in evaluating resonance characteristics in cleft palate and normal Persian speaking children. Keywords: Temporal patterns, Nasalization, Cleft palate, Acoustic analysis, Velopharyngeal insufficiency Type of article: Original article