مروري بر تب هموراژيك كريمه- كنگو

Crimean -Congo Hemorrhagic Fever

تب هموراژيك كريمه-كنگو بيماري ويروسي حاد تب‌دار و خونريزي دهنده‌اي است كه از طريق گزش كنه، تماس مستقيم با خون يا ترشحات بيمار و لاشه حيوان آلوده، به فرد سالم منتقل مي‌شود. اين بيماري اولين بار در سالهاي 45-1944 باعث ابتلاي بيش از 200 نفر در منطقه كريمه واقع در اوكراين (اتحاد جماهير شوروي سابق) شد. سپس در سال ???? مشخص شد عامل ايجاد كننده بيماري فوق مشابه همان است كه در سال ???? در كنگو مشاهده گرديده‌ است. از اينرو، تشابه عامل بيماري باعث اسم فعلي (تب هموراژيك كريمه-كنگو) شد. اين ويروس در انسان بيماري شديدي همراه با مرگ و مير 70-30% ايجاد مي‌كند و شيوع بيمارستاني آن نيز گزارش شده است. ويروس Crimean-Congo hemorrhagic fever (CCHF) به وسيله كنه‌اي از جنس هيالوما منتقل مي‌شود. مخزن اصلي ويروس در طبيعت كنه‌ها مي‌باشند؛ ولي گاو، گوسفند، بز، خرگوش، گورخر، بوفالو، كرگدن و زرافه نيز به عنوان مخزن مطرح مي‌باشند. بيماري در حيوانات بدون علامت است و گاه با يك بيماري تب‌دار چند روزه تمام مي‌شود. در فرم شديد ممكن است موجب سقط جنين در گاو شود. ويروس در حيوانات نشخواركننده اهلي مثل گاو، گوسفند و بز به مدت يك هفته پس از آلودگي و عفونت باقي مي‌ماند. اين بيماري از بيشتر مناطق صحرايي آفريقا، اروپاي شرقي، چين،كشورهاي آسياي ميانه و خاور ميانه گزارش شده است. بيماري در فصول گرم سال (زمان رشد و تكثير كنه‌ها) شيوع پيدا مي‌كند. مواردي در بين اعضاي خانواده بيمار و پرسنل پزشكي بعد از آلودگي با خون يا ترشحات بيمار رخ داده ‌است. پرندگان به بيماري مقاومند اما مي‌توانند با پخش كنه‌هاي آلوده باعث بروز اپيدمي شوند. دوره كمون بيماري به طور متوسط ? روز و حداكثر ?? روز مي‌باشد. معمولاً تا روز چهارم بيماري علايمي مانند تب، سردرد، احساس سرما، خستگي، درد عضلاني، پرخوني صورت، پرخوني ملتحمه و چشم، استفراغ و دردهاي منتشر شكم مشاهده مي‌شود. علايم خونريزي از روز چهارم شروع مي‌شود كه به صورت پتشي در مخاط دهان و پوست، خونريزي از لثه‌ها، بيني، معده، روده و رحم و زير پوست بخصوص در ناحيه ساق پا و ساعد مي‌باشد. مرگ بيمار ناشي از شوك به دنبال خونريزي شديد، عفونت منتشر و اختلال انعقادي داخل عروقي پيش‌رونده ‌است. اساس درمان حمايتي و شامل تنظيم آب و الكتروليت و درمان اختلال انعقادي پيش‌رونده ‌است. در دهه اخير با پيدايش اپيدمي جديد، تاثير ريباويرين در درمان بيماري ثابت شده است. شروع هر چه سريعتر اين دارو باعث افزايش پاسخ به درمان شده و ميزان مرگ و مير را در منطقه جنوب شرق كشور از 22% به 3% كاهش داده است. همچنين استفاده از انترفرون و ايمونوگلوبولين وريدي در بيماران بد حال پيشنهاد مي‌شود ولي نتايج آن هنوز در دست بررسي است. با توجه به افزايش موارد بيماري در ماههاي اخير در كشور، هدف ما مروري بر علايم، پيشگيري و درمان اين بيماري است.

Crimean-Congo Hemorrhagic Fever (CCHF) is an acute viral hemorrhagic disease which is transmitted to humans by the bite of the Hyalomma tick or by direct contact with blood of an infected animal or human. CCHF was first recognized in the Crimean peninsula in the mid-1940s, and the same virus was isolated from a patient in Democratic Republic of Congo, in 1956. Person-to-person transmission of CCHF virus occurs through direct exposure to blood or other secretions; in addition, nosocomial transmission is well-documented with case fatality rates ranging from 30 70%. Tick bite is one of the most important risk factors for CCHF acquisition and Hyalomma tick is its main reservoir in the nature, but many domestic animals including cattle, sheep, goats, hare, buffalo, and even ostrich can be infected by this virus. Disease in animals is subclinical and they are infected only for one week. During the viremia phase, direct exposure to blood or other secretions can infect human. Hyalomma ticks favor dry climates and arid-type vegetation, and are abundant in European countries bordering the Mediterranean Sea; numerous animals may act as CCHF virus hosts. In recent years, a number of cases have been reported from Africa, Eastern Europe and Asia. Healthcare workers are also at risk of infection through unprotected contact with infected blood and other body fluids. Incubation phase is about 3 to 4 days after tick bite and 3-14 days when the patient is exposed to infected blood and other body fluids. Typical CCHF progresses rapidly with high fever, malaise, severe headache, myalgia, and gastrointestinal symptoms like abdominal pain and nausea. CCHF is confirmed either by detection of specific immunoglobulin M antibodies or a four-fold increase of immunoglobulin G titers using enzyme-linked immunoassays, indirect immunofluorescent assays, or through RT-PCR. Supportive therapy is an essential part of the case management. Intensive monitoring of fluid volume and blood component replacement is recommended. Oral ribavirin is the therapy of choice in the clinical practice. If the patient meets the criteria for probable CCHF, treatment with ribavirin protocol needs to be started immediately. Interferon and Immunoglobulin have significant antiviral activity in vitro against CCHF. Recently, we face many cases of CCHF in several provinces of Iran. The aim of this article is to review clinical manifestations, treatment and prevention of this disease.