رابطه سطح سرمي كورتيزول و ويتامين C با چاقي

The Relationship between Serum Cortisol and Vitamin C Levels with Obesity

زمينه و هدف: افزايش سطح كورتيزول بدنبال استرس، در پرخوري استرسي و نهايتا چاقي، نقش دارد. از سويي ديگر، افراد داراي سطح سرمي بالاي ويتامين C، نشانه هاي استرس بدني و ذهني كمتري نشان مي دهند و سطح كورتيزول پايين تري دارند. هدف مطالعه حاضر تعيين رابطه بين سطح سرمي كورتيزول و ويتامين C با چاقي است. روش بررسي: در اين مطالعه مورد- شاهدي، 140 زن سالم (46 زن چاق و 94 زن داراي وزن طبيعي) 17 تا 44 ساله به روش نمونه گيري متوالي و آسان انتخاب شد. چاقي به صورت Kg/m2 30 ? BMI و چاقي شكمي به صورت دور كمر 88 ?سانتي متر تعريف شد. سطح سرمي ويتامين C به روش شيميايي و سطح كورتيزول با روش الايزا اندازه گيري شد. از آنجايي كه افسردگي، اضطراب و نگرش غذايي منجر به افزايش ترشح كورتيزول مي-شوند، نقش آنها به عنوان فاكتورهاي مخدوش كننده در اين مطالعه در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون t و رگرسيون لجستيك مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ارتباط معناداري بين سطح سرمي ويتامينC با BMI مشاهده نشد (07/0=P). بعد از تعديل اثر عوامل مخدوش گر، زناني كه در بالاترين سهك سطح سرمي كورتيزول قرار داشتند، احتمال كمتري براي چاقي عمومي (نسبت شانس: 2/0، 05/0=P) و چاقي شكمي (نسبت شانس:2/0، 02/0=P) داشتند. نتيجه گيري: در مطالعه حاضر ارتباط معكوسي بين سطح سرمي كورتيزول صبحگاهي با چاقي عمومي و شكمي وجود داشت، در حالي كه رابطه اي بين سطح سرمي ويتامين C با چاقي مشاهده نشد. تا جايي كه ما مي دانيم، اين نوع مطالعه براي اولين بار در زنان ايراني انجام شده است و مطالعات بيشتري براي تعيين ماهيت اين رابطه نياز است.

Background and Objectives: Through hyperactivation of hypothalamic-pituitary-adrenal axis and subsequent elevation of serum cortisol levels, chronic stress might lead to stress-induced hyperphagia and obesity. There are less physical and mental stress signs in people with high level of serum vitamin C. The aim of this study was to assess the relationship between serum vitamin C and cortisol with obesity. Subjects and Methods: In this case-control study, 140 healthy women (46 obese and 94 normal weight) 17-44 years old, were recruited using convenient random sampling method. Controls were old-matched. General obesity was defined as BMI? 30 Kg/m2 and central obesity as WC?88 cm. Serum vitamin C and cortisol levels were measured using chemical and ELISA methods, respectively. Since anxiety, depression and eating attitude may be associated with oversecretion of cortisol, we considered them as confounders in our study. The data were analyzed by t-test and logistic regression using SPSS software. Results: There were no significant relationship between serum vitamin C levels with BMI (P=0.70). After adjusting for confounders, women in the highest titres of serum cortisol levels were less likely to have general (OR=0.2, P=0.05) and central obesity (OR=0.2, P=0.02). Conclusion: In this study, there were a significant inverse relationship between serum morning cortisol levels with central and general obesity, while there were no associations between serum vitamin C levels and obesity. To the best of our knowledge, this type of study has never been conducted before in Iranian women; and more studies are required to delineate the nature of these relationships.