نقش خدا در انديشه افلاطون

The Place of God in Plato’s Thought

بي شك مقوله خدا مهمترين و سوال برانگيزترين مقوله اي است كه در طول تاريخ، ذهن بشر را به خود مشغول داشته است. در اين ميان فلسفه نيز از اين امر مستثني نيست. در فلسفه الهي افلاطون كه هدف از آن وصول به اصلي است الهي و غيرمحسوس كه ذاتش حقيقي و مطلق است، مسيله خدا با تعابيري گوناگون در رسالات مختلف مطرح گرديده است. در اين فلسفه خدا با عناويني چون ايده خير يا مثال نيك كه موجودي در راس عالم مثل و علت تمام موجودات و سرمنشا حقيقت و معرفت است، ايده واحد كه كاملترين و برترين صورت است و ايده زيبايي كه امري مطلق، جاويد و قايم به ذات است، نام برده مي شود كه تمامي اين ايده ها يكي اند و داراي حقيقتي يكسان هستند. افلاطون به دميورژ نيز اشاره مي كند كه او را صانع مي داند و نه خالق. اين صانع، جهان را از حالت بي نظمي (خايوس) به نظم(كاسموس) در مي آورد. هدف از اين تحقيق، بررسي مفهوم خدا در تفكر افلاطون است.

Undoubtedly the concept of God is the most important and the most controversial concepts of man’s history which has engaged man’s– especially the philosophers’– attention for long. In divine philosophy of Plato that aims at reaching to a divine and imperceptible principle– one who is absolute in essence– the concept of God has been expressed by different terms in several treatises. In Plato’s philosophy God is called by different titles such as: the Good or Good Idea, placed at the top of the ideal forms, is the cause of every beings and the origin of reality and knowledge; the One which is the most complete and the best form; and the Beauty which is absolute, eternal and self-existent. All these titles are the same and identical in essence. Plato also talks about Demiurge and calls him the Fashioner, not the Creator. Demiurge changed the world from the state of Chaos into the Cosmos. This article tries to study the concept of God from Plato’s viewpoint.