اثربخشي دعا درماني بر سلامت عمومي دانشجويان دانشگاه افسري امام علي(ع)

Medical Efficiency of Pray Regarding General Health of the Cadets of Imam Ali(puh) Military University

هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثربخشي دعا درماني بر سلامت عمومي دانشجويان دانشگاه افسري امام علي(ع) است. سوال اصلي پژوهش عبارت است از اينكه تاثير دعادرماني بر سلامت عمومي دانشجويان چگونه است؟ جامعه آماري براي انجام اين پژوهش عبارت است از 700 نفر از دانشجويان دانشگاه افسري است كه به صورت داوطلب خواهان شركت در جلسات دعا درماني بوده‌اند. ابتدا به روش تصادفي، 40 نفر از اين تعداد انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفي در دو گروه 20 نفري (20 نفر گروه آزمايش و 20 نفر گروه كنترل) قرار گرفتند. در شرايط برابر، از دو گروه پيش آزمون به عمل آمد. آنگاه براي گروه آزمايش، هشت جلسه دعا درماني گروهي يك و نيم ساعتي برگزار شد. در اين مدت هيچ گونه مداخله‌اي در گروه كنترل صورت نگرفت. در پايان از دو گروه در شرايطي برابر، پس آزمون به عمل آمد. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل است. ابزار مورد استفاده براي سنجش، پرسشنامه سلامت عمومي مي‌باشد و داده‌هاي جمع آوري شده در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي با نرم افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند كه در سطح آمار توصيفي از شاخص‌هايي مانند نمودارها، ميانگين، انحراف استاندارد، ميانه و نما استفاده شد. در سطح آمار استنباطي نيز شاخص‌هاي آماري مانند ضريب همبستگي پيرسون، آزمون t مستقل و آزمون همگني واريانس‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون سلامت عمومي رابطه معناداري در سطح 01/0 وجود دارد ( 001/0 sig = و65/29 t =). بنابراين فرضيه اول پژوهش تاييد مي‌شود و نتيجه مي‌گيريم كه دعا درماني بر سلامت عمومي اثر داشته و باعث افزايش آن شده است. در مورد مولفه‌هاي سلامت عمومي نيز در نمرات پيش آزمون و پس آزمون مولفه‌هاي «نشانه‌هاي بدني، اضطراب و بي‌خوابي، نارساكنش‌وري اجتماعي و افسردگي» تفاوت معناداري مشاهده شد؛ بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه دعا درماني بر «نشانه‌هاي بدني، اضطراب و بي‌خوابي، عدم تعامل با محيط و افسردگي» اثر دارد.

This study was an investigation into the medical efficiency of pray regarding general health of the cadets of Imam Ali(puh) Military University. The main research question is: "What are the effects of pray on the cadetsʹ general health?" the participants were randomly selected 700 cadets of Imam Ali(puh) Military University attending voluntarily Pray–Based medical treatment sessions. Out of them, first, 40 subjects were randomly selected and then divided into two equal groups, experimental and control ones; both were exposed to a per-test. Then, the experimental group received a 90-minute pray-based medical treatment for eight sessions; however, the control group received no treatment. Later, both groups received a post-test. As a true-experimental research, it employed GHQ 28 general health questionnaire and the collected data was analyzed using SPSS. Both descriptive and inferential statistics indicates that there is a significant deference between the groups (sig=0.001 and t= 29.65) and the null hypothesis is rejected in that pray-based medical treatment affects general health in areas such as: Physical Stress and Insomnia, Social Inefficiency and Embarrassment".