ويژگي‌هاي فيزيولوژيك و آنتروپومتريك بازيكنان تيم ملي واليبال ايران بر اساس پست بازي

Physiological and anthropometric characteristic of Iranian national volleyball players according to their playing position

چكيده هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي نيمرخ فيزيولوژيك و آنتروپومتريك واليباليست‌هاي نخبه و بزرگسال بر اساس پست بازي آن ها بود. روش پژوهش: 36 بازيكن تيم ملي واليبال ايران با ميانگين سن 5/4±5/24 سال در مطالعه شركت كردند. بازيكنان بر اساس پست بازي به 5 گروه پاسور (7 نفر)، ليبرو (6 نفر)، دفاع كننده وسط (8 نفر)، دريافت كننده قدرتي (9 نفر) و پشت خط زن (6 نفر) تقسيم شدند. سپس متغير‌هاي فيزيولوژيك شامل توان هوازي (آزمون شاتل ران)، توان بي‌هوازي (آزمون ارگوجامپ 15 ثانيه)، انعطاف‌پذيري (آزمون انعطاف تنه به جلو)، سرعت (آزمون 40 يارد)، چابكي (آزمون 9×4 متر) و توان انفجاري (آزمون پرش عمودي) و متغيرهاي آنتروپومتريك شامل وزن، قد و درصد چربي (پنج نقطه اي) شركت كنندگان اندازه‌گيري شد. همچنين ويژگي‌هاي سوماتوتيپ آن ها نيز مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: ليبروها كوتاه‌تر و لاغرتر از ساير بازيكنان بودند (05/0P < )، آن ها همچنين داراي چابكي بيشتري بودند (05/0P < ). دريافت كننده‌هاي قدرتي و دفاع كننده‌هاي وسط به ترتيب مزومورف‌ و اكتومورف‌تر از ساير پست‌ها بودند (05/0P < ). پاسور‌ها و ليبروها عملكرد پرش عمودي ضعيف‌تري نسبت به ساير بازيكنان داشتند (05/0P < ). همچنين، پاسور‌ها و ليبروها از انعطاف پذيري بيشتري نسبت به ساير بازيكنان برخوردار بودند (05/0P < ). در مورد ساير متغيرهاي فيزيولوژيك و آنتروپومتريك تفاوت معني‌داري بين پست‌ها وجود نداشت. نتيجه گيري: نتايج تحقيق نشان دهنده تفاوت‌هاي فيزيولوژيك و آنتروپومتريكي بين بازيكنان پست‌هاي مختلف واليبال مي باشد كه اين تفاوت ها با باركارهاي مختلف آن ها همخواني دارد. از جنبه عملي، پيشنهاد مي شود كه متخصصان ورزشي و مربيان در طراحي برنامه‌هاي تمرين ويژه هر پست و استعداديابي بازيكنان بايد ويژگي‌هاي فيزيولوژيك و آنتروپومتريك آنان را در نظر بگيرند. واژگان كليدي: واليبال، آمادگي بدني، تركيب بدني، سوماتوتيپ

Abstract Aim: The aim of this study was to investigate the anthropometric and physiological profiles of senior elite volleyball players according to their playing position. Methods: Thirty six national volleyball players (age: 24.5±4.5 years) participated in this study. Players were classified to 5 groups according to playing position: setters (n=7), liberos (n=6), middle blockers (n=8), receiver attackers (n=9) and back court attackers (n=6). Physiological variables consists of aerobic fitness (shuttle run test), anaerobic fitness (15s ergojump test), flexibility (sit and reach test), speed (40 yard running), agility (4×9 m test), explosive power (vertical jump) and anthropometric variables consists of weight, height and body fat percent (5 sites skinfold) of participants were measured. Also, their somatotype characteristics were calculated. Results: Liberos were the thinner and shorter than other players (p < 0.05), they also had more agility (p < 0.05). Middle blockers and receive attackers were more ectomorph and mesomorph than other player, respectively (p < 0.05). Setters and liberos had poorer vertical jump performance than other groups (p < 0.05). In addition, Setters and liberos had more flexibility than others (p < 0.05). There were no other significant differences in physiological and anthropometric variables across playing positions. Conclusion: These results suggest that anthropometric and physiological differences exist among volleyball player who play in different position. These differences fit with their different workload in a game. From a practical perspective, sport scientists and coaches should take the physiological and anthropometric characteristics of volleyball players into account when designing individualized position-specific training programs and talent identification. Key words: Volleyball, Physical fitness, Body composition, Somatotype