بررسي اثربخشي و مقايسه موسيقي درماني بر مبناي موسيقي ايراني و شناخت درماني روي كنترل خشم نوجوانان

Comparison between the Effect of Music Therapy Based on Iranian Music and Cognitive Therapy on Anger Control in Adolescent Boys

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي و مقايسه موسيقي درماني و شناخت درماني روي كنترل خشم در نوجوانان پسر بود. اين پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون بود. از ميان دانش آموزان پسر ناحيه دو شهرستان رباط كريم از طريق نمونه گيري در دسترس يك مدرسه انتخاب شد و با اجراي پرسشنامه خشم اسپيلبرگر 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه جايگزين شدند. موسيقي درماني غيرفعال به مدت 8 جلسه روي يك گروه اجرا شد و روي گروه ديگر 8 جلسه شناخت درماني اجرا شد. گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي شفه تجزيه و تحليل شدند. تحليل كوواريانس نشان داد كه بين گروه‏هاي مورد مطالعه تفاوت معناداري وجود دارد. آزمون تعقيبي شفه نشان داد كه بين گروه كنترل و موسيقي درماني تفاوت معناداري وجود ندارد اما بين گروه كنترل و شناخت درماني و همچنين بين گروه شناخت درماني و موسيقي درماني تفاوت معناداري وجود دارد(01/0 > P). اجراي موسيقي‏ درماني غيرفعال نتوانست در افزايش ميزان كنترل خشم تاثيري داشته باشد. اما شناخت درماني به طور چشمگيري ميزان كنترل خشم را افزايش داد.

therapy based on Iranian music and cognitive therapy on anger control in The present research is aimed at comparison between the effect of music adolescent boys. In this study with pre-test/post-test experimental design, a school in district two of RobatKarim City is selected via convenience sampling. Using the Spielberger’s STAX-2 anger expression questionnaire, 30 students are selected and randomly assigned to three groups. The first group received eight sessions of non-active music therapy and the second one underwent cognitive therapy for the same period of time. No intervention was made to the control group. TheANCOVAand Scheffe Posthoc test are applied to analyze the data. The ANCOVA indicates significant difference in the three studied groups. The Posthoc Scheffe test shows no significant difference between the control group and the one receiving music therapy; however, a significant difference is observed between the control group and the cognitive therapy one, as well as between the cognitive and the music therapy groups(P < 0/01). Non-active music therapy had no effect on increasing the level of anger control. On the contrary, cognitive therapy enhanced the anger control in the subjects.