اثربخشي آموزش گروهي مادران طلاق با رويكرد تلفيقي در شهر اصفهان بر سازگاري آنان

The Effectiveness of Divorced Mothers’ Group Training with Integrative Approach on Their Adjustment in Isfahan

هدف از اجراي اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش گروهي مادران طلاق (با رويكرد تلفيقي) در شهر اصفهان بر سازگاري آنان بود. اين پژوهش به شيوه‌ي نيمه‌تجربي با طرح تحقيق پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه اجرا گرديد. جامعه آماري شامل كليه‌ي زنان مطلقه تحت پوشش سازمان بهزيستي شهر اصفهان در سال 1389 بود. به منظور اجراي طرح پژوهشي، ابتدا از بين مراكز هشت گانه خدمات اجتماعي بهزيستي، يك مركز به صورت تصادفي انتخاب و از بين زنان مطلقه خودسرپرست 20 نفر نمونه‌ي در دسترس و داوطلب انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. پس از انجام نمونه‌گيري، يك جلسه پيش‌آزمون براي هر دو گروه آزمايشي و گواه تشكيل گرديد كه در طي آن از مادران درخواست شد تا به فرم جمعيت‌شناختي و پرسشنامه‌ سازگاري پس از طلاق فيشر (FDAS) پاسخ دهند. پس از آن 8 جلسه آموزش (1ساعت و نيم، دو بار در هفته) به شيوه‌ي رويكرد تلفيقي به مادران گروه آزمايشي آموزش داده شد. در پايان دوره‌‌ي آموزشي، پرسشنامه‌ مذكور به عنوان پس‌آزمون در دو گروه آزمايش و كنترل اجرا گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس انجام پذيرفت. نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان داد كه آموزش گروهي مادران طلاق با رويكرد تلفيقي در گروه آزمايش در مرحله پس‌آزمون بر سازگاري مادران و زيرمقياس‌هاي آن شامل(احساس خودارزشي، رها شدن، خشم نسبت به همسر قبلي، سوگ، صميميت اجتماعي، خودارزشي اجتماعي) به صورت معناداري اثرگذار بوده است.

The present study aims to investigate the impact of divorced mothersʹ group training with integrative approach on their adjustment in Isfahan. The study was a semi-experimental design with pretest, posttest and control group. The statistic population comprised divorced women who were covered by Isfahan Welfare Organization in 2010. First of all, one of the Welfare Centers was randomly selected from among eight centers. The sample was 20 divorced women who had volunteered to take place in training sessions. They were randomly placed into experimental and control groups. A pretest session was next held for the experimental and control groups, in which mothers were asked to answer the demographic form and the questionnaire of Fisherʹs Divorce Adjustment Scale (FDAS). In the mothersʹ group 8 sessions were held (1/5 hours two times a week) with an integrative approach. Both experimental and control groups filled out the questionnaires as posttest after the training sessions. Data was analyzed using covariance analysis. The results indicated that divorced mothersʹ group training with an integrative approach had a significant impact on mothers’ adjustment and its subscales (feeling of self-worth, disentanglement, anger, grief, social trust, and social self-worth).