اثر جريان ورودي سرمايه بر نرخ ارز حقيقي در كشورهاي در حال توسعه

The Effect of Capital Inflow on Real Exchange Rate in Developing Countries

اين مطالعه، به‌صورت نظري و تجربي، اثر جريان ورودي سرمايه در نرخ ارز را در چهارده كشور در حال توسعه طي دوره 1980تا2009 بررسي مي‌كند. به‌علاوه در مدل تجربي، آثار رابطه مبادله توليد حقيقي سرانه و درجه بازبودن اقتصاد در نرخ ارز حقيقي نيز بررسي مي‌شود. براي برآورد اين مدل از پانل پوياي ناهمگن و روش گروه ميانگين تلفيقي استفاده شده است. نتايج تخمين‌ها نشان مي‌دهد كه كانال‌هاي ورودي مختلف سرمايه، تاثيرات متفاوتي در نرخ ارز مي‌گذارد: براي كشورهاي غيرنفتي فقط جريان ورودي كمك‌هاي خارجي باعث افزايشِ نرخ ارز حقيقي در بلندمدت و كوتاه‌مدت مي‌شود و بيماري هلندي را به‌وجود مي‌آورد؛ درحالي‌كه در كشورهاي صادركننده نفت، درآمدهاي نفتي و سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي باعث افزايشِ نرخ ارز حقيقي در بلندمدت مي‌شود و مشكلات بيماري هلندي را در پي مي‌آورد. البته در كشورهاي صادركننده نفت، افزايش در درآمدهاي نفتي درمقايسه‌با افزايش در سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي، بيشتر سبب افزايش نرخ ارز مي‌شود.

This study examines the theoretical and empirical aspects of the effect of capital inflow on exchange rate in 14 developing countries for the period 1980-2009. We developed an empirical model to investigate the effects of term of trade, real per capita output and trade openness on real exchange rate using dynamic and heterogeneous panel and Pool Mean Group (PMG) methods. Estimation results show that various capital inflow channels have different effect on real exchange rate. For non-oil countries, only foreign aid inflow causes exchange rate appreciation in long-run and short-run and creates Dutch disease. In oil exporting countries, oil revenues and foreign direct investment cause exchange rate appreciation and create Dutch disease problems in the long-run. However, an increase in oil revenues in oil exporting countries causes more exchange rate appreciation than an increase in foreign direct investment.