اجل يهود؛ پايان دنيا يا رجعت عيسي؟

The Jewish finality, the end of the world or the return of Jesus?

چكيده آياتي از قرآن كريم، از بقاي يهود تا قيامت حكايت دارند. در عين حال، آيه 159 سوره مباركه نسا طبق تفسير مرجّح، ناظر به پايان عمر يهود در دوران رجعت عيسي? است. براي رفع اختلافي كه در بدو امر ميان اين دو مطلب به نظر مي‌رسد، دو توجيه مي‌توان مطرح نمود؛ نخست آن‌كه بقاي يهود بعد از رجعت حضرت عيسي? بقايي غيررسمي و منافقانه تلقي گردد كه تا قيامت ادامه مي‌يابد و دوم آن‌كه با توجه به قراين قرآني و روايي كه درباره قرب رجعت عيسي? با وقوع قيامت موجود است، چنين تلقي گردد كه در آيات دسته اول، بقاي يهود تا دوران رجعت عيسي? تسامحاً بقاي ايشان تا قيامت مطرح شده است. با توجه به برخي قراين، توجيه نخست قوي‌تر به نظر مي‌رسد، هرچند مي‌توان تركيبي از دو توجيه را نيز محتمل دانست.

Abstract Verses from the Quran have talked about the survival of the Judaism to the resurrection day. However, the NisaSurah, verse 159, refers to the end of Judaism life with the return of the Jesus Christ.For beginning, the apparent contradiction between these two accounts can be resolved in two ways: Firstly that the life of Judaism would becontinued informally as complicit afterthe return of the Jesus Christhas occurred, and secondly that according to the evidence in Quran and Hadith the first set of verses, the survival of the Judaism till the resurrection day is taken by mistake as concomitant with the return of the Jesus. According to some evidence, the first of the above has a stronger justification and seems more likely; however, this can also be explained by a combination of the two accounts.