بررسي تاثير رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران ديابتي شهرستان قم

Self Care Behaviors of Diabetic Patients in Qom

زمينه و هدف: بيماري ديابت به‌عنوان شايع‌ترين بيماري ناشي از اختلالات متابوليسم، از معضلات عمده بهداشت عمومي در جهان محسوب مي‌شود. يكي از عوامل بهبود كنترل اين بيماري نيز مشاركت بيمار در فرآيند درمان است. مطالعه حاضر با هدف تعيين رفتارهاي خود‌مراقبتي در بيماران ديابتي انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي - مقطعي، 250 نفر از مراجعه‌كنندگان به انجمن ديابت شهر قم در محدوده سني 75-17 سال كه حداقل يك‌سال از تشخيص ديابت آنها گذشته بود، با استفاده از روش نمونه‌گيري آسان انتخاب شدند. اطلاعات بر مبناي پرسشنامه (Summary of Diabetes Self Care Activities) SDSCA به‌صورت مصاحبه حضوري جمع‌آوري شد. پرسشنامه در دو بخش مشخصات فردي و رفتارهاي مراقبت از خود شامل (رژيم غذايي، ميزان قند خون، فعاليت بدني، مراقبت از پا، ميزان قند خون ناشتا و (HbA1C تكميل و ارزيابي گرديد. اطلاعات پس از جمع‌آوري با استفاده از آزمون‌هاي آماري پيرسون ‏و تي‌تست ‏تجزيه و تحليل شدند، و 05/0p < 0معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: از بين افراد مورد بررسي، 4/96% آنها ديابت تيپ 2 داشتند. همچنين ميانگين نمره كل رفتارهاي مراقبت از خود در بيماران ديابتي، 53/46 با انحراف معيار 61/10 بود. بين قند خون ناشتا و مراقبت از خود (008/0=p)، فعاليت فيزيكي و قند خون ناشتا (001/0=p)، سطح تحصيلات و مراقبت از خود (02/0=p)، ارتباط معني‌داري وجود داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، بيماري ديابت يكي از مهم‌ترين و پرعارضه‌ترين بيماري‌ها محسوب شده و هر ساله نيز هزينه‌هاي زيادي را بر افراد مبتلا تحميل مي‌كند، لذا بايستي براي تداوم آموزش رفتارهاي خودمراقبتي در رابطه با ديابت، عوارض و راههاي مقابله با آن، برنامه‌ريزي لازم صورت گيرد.

Backgrounds and Objectives: diabetes is the most common metabolic disorder and is a major public health problem in the world. Patient participation in treatment of disease is one of the most effective factors in the control of disease. The present study aimed to determine Self Care Behaviors of Diabetic Patients. Methods: In this descriptive cross-sectional study, 250 patients who referred to the diabetes association of Qom in the age range of 17-75 years after at least one year from their diabetes diagnosis were selected using a simple sampling method. Data was collected by means of SDSCA (summary of diabetes self care activities) questionnaire as in-person interview. The questionnaire consists of two parts of demographic characteristics and self care behaviors questions. Data analysis performed using t-test and Pearson correlation test, p < 0.05 was considered as statistically significant. Results: Among studied patients, 96.4% had type 2 diabetes. The mean score of self-care behavior in patients with diabetes was 46.53±10.61. There was a significant relationship between fasting blood glucose and self care (p=0.008), physical activity and fasting blood glucose (p=0.001) level of education and self care (p=0.02). Conclusion: Considering the result of this study, diabetes is one of the most important and complicated diseases that annually imposes heavy costs on patients. Therefore, necessary planning should be performed to continue education about self-care behavior of diabetes, its complications and ways of coping.