مدل هزينه يابي بر مبناي فعاليت زمان گرا

Time-Driven Activity Based Costing Model

اين مقاله به بررسي اصول بنيادي مدل هزينه يابي بر مبناي فعاليت زمان گرا به عنوان ابزاري مناسب براي تخصيص هزينه ها به موضوعات هزينه يابي و مقايسه آن با مدل هاي هزينه يابي پيشين خود مي پردازد. به كارگيري مدل هزينه يابي بر مبناي فعاليت سنتي به دليل هزينه هاي زياد مصاحبه با اشخاص، استفاده از روش هاي ذهني و پرهزينه براي ارزيابي تخصيص هاي زماني و مشكلات نگهداري و به هنگام سازي مدل، براي بسياري از سازمان ها با دشواري همراه بوده است و اين عوامل سبب شده اند كه اين مدل نتواند به عنوان يك ابزار مديريتي موثر، به موقع و به هنگام ايفاي نقش نمايد. در مدل هزينه يابي بر مبناي فعاليت زمان نياز به برآورد دو پارامتر مي باشد: هزينه هر واحد ظرفيت تامين شده و زمان مورد نياز انجام يك فعاليت. اين مدل علاوه بر حل مشكلات مدل هزينه‌يابي بر مبناي فعاليت سنتي، قادر به اندازه گيري ظرفيت بلااستفاده بوده و با محاسبه هزينه ظرفيت بلااستفاده، مديران را در امر ارزيابي عملكرد دواير مختلف سازمان ياري مي‌رساند.

These articleinvestigatesthe fundamental principles of the Activity Based Costing Model (TDABC) as a proper instrument for allocating the costs to cost objects and compare it with the former costing models. The implementation of traditional Activity Based Costing Model (ABC) has been very difficult for many organizations because of using costly and subjective procedures for appraisal of time allocations, maintaining and making up-to-date of model. These factors caused that this model couldnʹt plays as a up-to-date, on time and effective management instrument. In TDABC, We just need to estimate two parameters: the unit cost of supplied capacity and the consumption of capacity (unit times) by the activities. In addition to solving the problems of traditional Activity Based Costing Model, TDABC enables to measure idle capacity and can help managers in evaluating performance of departments by calculating of idle capacityʹs cost.