تاثير سرمايه فكري بر عملكرد مالي در صنعت داروسازي ايران

Intellectual Capital and Financial Performance Indicators in Pharmaceutical Industry of Iran

در عصر اقتصاد دانش محور، سازمانها از دو نوع منبع متمايز براي ارزش‌آفريني و كسب سود استفاده مي‌كنند: منابع مادي يا مشهود، و منابع فكري يا نامشهود. از طرفي، گفته مي‌شود سرمايه فكري مي‌تواند بهتر از سرمايه مادي و فيزيكي، شاخصهاي عملكرد مالي شركتها را تبيين كند. با اين پيش‌فرض، تحقيق حاضر با مطالعه بر روي عملكرد 22 شركت دارويي در دوره 87-1383 دريافت كه استفاده كارا و مطلوب شركتها از منابع مادي و فكري بر شاخص سودآوري آنها اثر مي‌گذارد. همچنين، كارايي سرمايه انساني بر بهره‌وري تاثير منفي، و كارايي سرمايه ساختاري بر حقوق صاحبان سهام تاثير مثبت دارد. نهايتاً، هيچ دليلي مبني بر اينكه تغييرات ارزش بازار شركتها را مي‌توان به عملكرد سرمايه فكري نسبت داد، يافت نشده و به نظر مي‌رسد بازار دارويي ايران كماكان به سرمايه هاي مادي بيشتر از سرمايه هاي فكري حساسيت نشان مي‌دهد.

In knowledge economy era, companies use two distinct resource bases to value and wealth creation: tangibles and intangibles or intellectual capitals (IC). In the other side, it is said that financial performance can be better explained and predicted by IC (divided into human and structural capitals) rather than physical capitals. With this assumption, current research studying on 22 pharmaceutical companies within 1383-7 time period found that efficient use of physical and intellectual capital has significant effect on profitability or return on assets (ROA). Also, human and structural capital efficiencies have negative and positive impacts respectively on productivity (cost to asset ratio) and return on equity. Finally, there is no empirical evidence for relationship between market value and IC, and it can be concluded that market of pharmaceutical industry in Iran continues to be only sensitive to physical capital rather than IC.