معرفي چارچوبي جهت ارزيابي توان گردشگري ايران در مقياس منطقه اي

Introduction to a Framework for Assessing Tourism Potential of IRAN in Regional Scale

موقعيت جغرافيايي و اقليمي خاص ايران، تنوع بسياري بالايي را در آن از نظر زيست محيطي و فرهنگي ايجاد نموده كه اين مساله شرايط مساعدي را براي توسعه گردشگري در اكثر مناطق كشور فراهم آورده است. ولي متاسفانه توسعه اين صنعت به دليل عدم برنامه ريزي مناسب و فقدان يك چارچوب علمي قوي جهت حمايت از آن، به تحقق نرسيده است. لذا هدف اصلي اين تحقيق، معرفي يك چارچوب جامع جهت ارزيابي توان گردشگري نقاط مختلف كشور مي باشد. با اين هدف، ارايه اين چارچوب در دو فاز به انجام رسيده است. فاز اول الگوي معرفي شده، مربوط به درجه بندي شهرستانهاي مختلف يك استان براي توسعه گردشگري است. فاز دوم مدل پيشنهادي، به طرحريزي توسعه گردشگري در مناطق داراي توان اكولوژيك پرداخته است. جهت آزمون مدل هاي پيشنهادي، بر روي يك نمونه واقعي، استان اصفهان در ايران انتخاب شده است. با اجراي مرحله اول مدل بر روي 21 شهرستان اين استان، آنها در 4 گروه از سطح 1 تا 4 طبقه بندي شدند. همچنين پس از اجراي قسمت دوم مدل بر روي يكي از دهستانهاي فريدونشهر كه از شهرستانهاي طبقه 1 بود، مشخص شد كه مساحتي در حدود 10 كيلومتر مربع از اين دهستان، بهترين مكانها جهت احداث مجتمع هاي گردشگري هستند.

Special climate and geographic situation of Iran has created great environmental and cultural diversity which has provided a suitable situation for tourism development in the most parts of the country. Therefore the main goal of this research is to introduction to a comprehensive framework for assessing tourism potential in different parts of the country. For achieving this aim, this research has offered a precise framework for evaluating of the tourism potential of Iran in two phases. In the first phase, different townships of a province were classified for tourism development based on their various potentials. The second phase of the suggested framework deals with designing a model for tourism development in the selected townships based on their ecological capability. For testing the suggested model on an actual sample, the Isfahan province in Iran was selected. By implementing the first phase of the model on 21 townships of this province they have been categorized in 4 classes, from 1 to 4. Also after examination of the second phase of the model on one of the rural districts in Isfahan, it was specified that the area with 10 km2 from this rural district is the best place for construction of tourism complexes.