تاثير تمرين مقاومتي فزاينده بر ويسفاتين پلاسما، مقاومت به انسولين و هورمون هاي تاثير گذار بر ويسفاتين

Effects of Progressive Resistance Training on Plasma Visfatin, Insulin Resistance and Effective Hormones on Visfatin

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر 12 هفته تمرين مقاومتي فزآينده بر ويسفاتين، شاخص مقاومت به انسولين و هورمون هاي تاثير گذار بر ويسفاتين مي باشد. بدين منظور 24 مرد سالم (انحراف معيار±ميانگين؛ سن، 0/3±9/24 سال؛ وزن، 9/7±2/72 كيلوگرم؛ قد، 1/7±8/174 سانتيمتر) به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و تمرين قرار گرفتند. پس از تعيين حداكثر قدرت (RM-1)، در يك جلسه مجزا يك نمونه خوني از آزمودني ها در حالت ناشتا گرفته شد. پس از آن آزمودني هاي گروه تمرين به مدت 12 هفته تمرين مقاومتي فزاينده (3 جلسه در هفته هر جلسه شامل 3 ست 10 تايي با 75-55 درصد RM-1 براي هشت حركت) را اجرا نمودند در حاليكه گروه كنترل هيچ گونه فعاليت ورزشي نداشتند. 48 ساعت پس از پايان اين دوره نمونه خوني ناشتاي دوم گرفته شد. مقايسه داده هاي دو گروه تفاوت معنا داري را بين تغييرات ويسفاتين نشان نداد (05/0P > ). تغييرات سطوح انسولين و مقاومت به انسولين در دو گروه به طور معناداري تفاوت داشت (05/0P < ). با اين حال، سطوح اينترلوكين-6 و هورمون رشد دو گروه در قبل و بعد از دوره تمريني تغيير معناداري نشان نداد (05/0P > ). بر اساس يافته هاي تحقيق حاضر مي توان نتيجه گيري نمود تمرين مقاومتي كه با افزايش شاخص توده بدن و عدم تغيير درصد چربي همراه است، عليرغم كاهش انسولين و مقاومت به انسولين تاثيري بر ويسفاتين، IL-6 و هورمون رشد ندارد.

The purpose of this study was to investigate the effects of 12 weeks of progressive resistance training on visfatin, insulin resistance (IR) and effective hormones on visfatin secretion. For this purpose, 24 subjects (Mean±SD; age, 24.9±3.0 y; height, 174.8±7.1 cm; and weight, 72.2±7.9 kg) were randomly divided into training and control groups. After determining Maximal strength (1-RM), subjects in training group performed a training protocol encompassed 12 weeks of progressive resistance training (3 sessions per week, 3 sets of 10 repetitions at an intensity corresponding to 55-75% 1-RM), whereas subjects in control group had no regular physical activity. Two blood samples were taken before and 48h after training. Comparisons of data between two groups showed no significant difference between changes in visfatin levels (P > 0.05). Changes in insulin and IR were significantly different between two groups (P < 0.05). However, interlukin-6 and growth hormone in both groups changed non-significantly in response to training (P > 0.05). Based on the findings of present study resistance training, in spite of reductions in insulin and IR, does not cause any significant changes in visfatin, interlukin-6 and growth hormone in healthy male individuals.