پديد آورندگان :
صيدايي، سيداسكندر نويسنده , , بهاري، عيسي نويسنده , , زارعي، امير نويسنده ,
كليدواژه :
حاشيه نشيني , مهاجرت , نيروي انساني , اشتغال , بيكاري
چكيده فارسي :
موضوع اشتغال و دستيابي افراد به شغل مورد نظر از اساسي ترين نيازهاي يك جامعه محسوب مي شود. يكي از اهداف كلان توسعه در اغلب كشورها و از جمله كشور ما، كاهش بيكاري و توسعه فعاليت هاي شغلي است. بيكاري به عنوان يك پديده مخرب اجتماعي، اقتصادي، فرهنگي مطرح بوده و رفع آن همواره، از جمله دغدغه هاي اساسي برنامه ريزان بوده است. بدين روي، بهره برداري كامل و مناسب از منابع انساني هر كشور بايد به عنوان يكي از اهداف راهبردي توسعه در نظر گرفته شود. بيكاري، حال يكي از نامطلوب‌ترين پديده هاي اقتصادي و اجتماعي است كه پيامدهاي منفي و ناگواري را در زمينه هاي مختلف به دنبال دارد. در سال‌هاي اخير و به ويژه در حال حاضر، اقتصاد ايران به ويژه در روستاها به شكل بحراني گريبانگير اين معضل مي‌باشد؛ مسيله اي كه باعث مي شود هر ساله نيروي انساني فعّال و بيكار موجود در روستاها راهي شهرها (ناكجاآباد) شوند. شهرهايي كه خود از اين جنبه، مشكلات كمي ندارند، با ورود اين گروه از مهاجرين؛ مشكلات آن دو چندان شده و علاوه بر معضل بيكاري، مشكلات ديگري مثل حاشيه نشيني، فساد، ترافيك و .... گريبانگير آن مي شود. بنابراين راه حل اصلي اين مشكل در روستاهاست كه بايد به طور اصولي حلّ و فصل شود، لذا بايستي مبارزه با بيكاري و حل مسيله اشتغال در راس برنامه هاي كشور قرار گيرد. مقاله حاضر به دنبال شناخت و ريشه يابي وضع موجود بيكاري و اشتغال كشور از سال 1335 تا 1389 بوده و همچنين به بررسي ميزان اشتغال در بخش هاي سه گانه اقتصادي پرداخته است. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه طبق آخرين آمار (بهار 1389) استان هاي خراسان شمالي، مركزي و آذربايجان شرقي به ترتيب با 4/5، 3/10 و 4/10 درصد داراي نرخ بيكاري پايين و استان هاي فارس، لرستان و اردبيل به ترتيب با 3/21، 1/16 و 15 درصد داراي نرخ بيكاري بالا مي باشند. نرخ بيكاري كشور در سال 1385 طبق آمار رسمي مركز آمار 2/11درصد بوده است و در حال حاضر طبق آمار سه ماهه اول سال جاري نرخ بيكاري به 6/14 درصد رسيده كه نسبت به سال 1385 ميزان آن 4/3 درصد افزايش داشته است كه حاكي از ميزان بالاي بيكاري در كشور مي باشد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه هر چند نرخ بيكاري در برخي استان ها كاهش محسوسي را نشان داده، ولي با اين حال نرخ بيكاري در كشور رقم بالايي را نسبت به كشورهاي توسعه يافته و بيشتر كشورهاي در حال توسعه دارد و دليل آن رشد روز افزون جمعيت و افزايش عرضه نيروي كار و همچنين پايين بودن ظرفيت هاي توليد مي باشد. روش مطالعه اين تحقيق از نوع توصيفي- تحليلي و كمّي و شيوه جمع آوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي و با استناد به آمارهاي رسمي مركز آمار ايران و مبتني بر اسناد و مدارك مي باشد.
چكيده لاتين :
The issue of employment and individualʹs achievement to desired occupation is considered as one of the most basic society needs. One of the macro goals of development in most of the countries including Iran is reducing unemployment and developing occupational activities. Unemployment is represented as a social, economic and cultural destroyer phenomenon and its resolution is always considered among main concerns of planners. Also, unemployment is one of the most unfavorable social and economic phenomena resulting in negative and undesirable consequences. In recent years, especially currently, Iranʹs economy, especially in rural regions, suffers from this problem causing active and unemployed human forces of rural regions to migrate to cities (nowhere lands) in which there are many problems in this regard too and whose problems double when entering these immigrants there. In addition to the problem of unemployment, other problems including squatter housing, crime, traffic jams and so on occur in cities. Therefore, the main solution of this problem is latent in villages, which should be basically checked. So, countering against unemployment and solving the problem of employment should be on the top of government programs.
The current paper seeks to identify and find the roots of state’s current status of unemployment and employment from 1335 till 1389. Also, it investigates the degree of employment in economic triple sectors. Findings indicate that, according to the latest statistics (1389 spring), Northern Khorasan, Central Khorasan and East Azerbaijan provinces with 5.4%, 10.3% and 10.4%, respectively, have the low rate of unemployment. And Fars, Lorestan and Ardebil with 21.3%, 16.1% and 15%, respectively, have the high rate of unemployment. In accordance with the formal statistics of Iran’s Statistics Center, the rate of unemployment is 11.2% in 1385 (2005). Presently, according to the statistics of this year’s first quarter, the rate of unemployment has reached to 14.6% which has increased 3.4% compared to the rate of 1385, revealing the high rate of unemployment in Iran. Results show that although the rate of unemployment has evidently decreased in some provinces, the rate of unemployment in our country is high comparing with developed countries and most of developing countries. The reason for this is ever-increasing growth of population, increase of work force supply as well as lowness of production potentials. Research method is descriptive-analytical and quantitative and data collection method is library research, with reference to the formal statistics of Iran’s Statistics Center and based on documents and deeds.
