خاستگاه اسطوره در صورت ابتدايي ادراك

The Origin of Myth in the Original Form of Perception

مقاله حاضر به معرفي مفهوم "ادراك اكسپرسيو" در اسطوره‌شناسي فلسفي ارنست كاسيرر مي‌پردازد. ابتداياً به بهانه طرح اشكال روش‌شناختي، دوروثي امت، ضمن يادآوري جنبه‌هاي كانتي انديشه كاسيرر، تلاش مي‌شود تا از جانب كاسيرر و با استناد به مفهوم "ادراك اكسپرسيو"، اشكال وارده، دفع شود. بدين ترتيب كه كاسيرر، اين سطح از تجربه ادراكي را خاستگاه انديشه اسطوره‌اي قلمداد مي‌كند و چون اين سطح از ادراك، اصيل است و دگرگوني‌هاي ادراكي و شناختي، آن را تحليل نمي‌برد، بنابراين تلقي از "انديشه اسطوره‌اي" نيز به عنوان يك صورت مستقل از انديشه‌ورزي، در كنار صورت "انديشه انتقادي- تجربي"، تلقي‌اي موجه است و از سوي ديگر، انديشه اسطوره‌اي مرهون وابستگي‌اي كه به اين سطح ادراكي دارد، هيچ‌گاه نابود نمي‌شود بلكه به شكلي پنهان به حيات زيرپوستي خود در ذهن ادامه مي‌دهد. در ادامه، ميزان دين كاسيرر به ماكس شلر، در خصوص مفهوم تجربه ادراكي اكسپرشن بيان مي‌شود. كاسيرر ريوس كلي استدلال شلر را دراين مورد ذكر نمي‌كند اما قوياً متكي به نتايج بحث شلر در كتاب"ذات و اشكال همدلي" اوست. بازگويي مختصر روند استدلال ماكس شلر، به ايضاح نظر كاسيرر كمك شاياني خواهد كرد.

The aim of present paper is to introduce the concept of ‘expressive perception’ in Ernst Cassirer’s philosophical mythology. Having Cited Dorothy Emmet’s methodological objection, the author, by recalling Kantian aspect of Cassirer’s thought and referring to the concept of ‘expressive perception’, would make an attempt to reply on his part: according to Cassirer, this level of perceptive experience is the origin of the mythical form of thinking as a whole and, at the same time, is the original and irreducible altogether. Thus, taking ‘mythical thought’ as an independent form of thinking, beside the ‘critical-empirical’ form of thinking (as another independent form), is, for one thing, completely cogent; for another, due to its dependency upon expressive form of perception, mythical thought would never be quite omitted, rather, keep living latently beneath the skin of mental life. In addition, author explains how much Cassirer owes, regarding to the concept of ‘expressive form of perception’, to Max Scheler. Avoiding to elaborate on Scheler’s detailed argument, Cassirer relies strongly on the consequences Scheler draws from his considerations in his work ‘Wesen und Formen der Sympathie’. Restating Scheler’s argument briefly should help in understanding Cassirer’s idea.