نظارت پليس بر اشغال وال استريت؛ تضاد ميان تمرد و نظم

The Policing of Occupy Wall Street: The Conflict between Defiance and Order

جنبش اشغال وال استريت سازمان هاي محلي اجراي قانون را با مجموعه اي از چالش ها روبه رو كرد. در واكنش به اين موضوع، بسياري از آنها به انواع روش هاي تهاجمي روي آوردند كه در برخي موارد افكار عمومي را هراسان كرد و موضوع پليسي سازي تظاهرات را در دستور كار ملي قرار داد. سه روايت اصلي براي توضيح اين روش ها پديد آمد: 1) نظامي سازي گسترده پليس به واسطه و بهانه جنگ دولت فدرال عليه مواد مخدر و مقابله با تروريسم انجام مي گرفت؛ 2) نوعي تشريك مساعي ملي براي سركوب جنبش اشغال وال استريت به دليل تهديدي كه اين جنبش براي شرايط اقتصادي و سياسي موجود به شمار مي رفت وجود داشت؛ 3) پليس محلي مجبور به مداخله شد زيرا قرارگاه هاي جنبش اعتراضي به منبعي براي نقض قانون، معضلات بهداشتي و جرايم ثانوي تبديل شد. هريك از اين روايت ها واجد حقايق مهمي هستند ولي تمامي آنها در درك ماهيت پنهان درگيري ميان معترضان و نيروهاي پليس ناتوان هستند. با بررسي گزارش ها و فيلم هايي كه از اقدامات پليس و روش هاي معترضان در 10 شهر بزرگ امريكا گرفته شده است، و نيز با بررسي تفسير اقدامات پليس و معترضان از سوي روزنامه نگاران و فعالان سياسي و همچنين مطالعه اسناد قابل دسترس و روشن در مورد پليسي كردن تظاهرات اشغال وال استريت، به اين نتيجه مي رسيم كه بين سمت و سوي تظاهرات اشغالگران وال استريت كه عاري از خشونت و صرفا با شيوه اي تمردّ گونه اعتراض كرده اند، و سمت و سوي تحركات پليس ايالات متحده و عدم تساهل ايشان، چالشي بنيادين وجود دارد.

The Occupy Wall Street movement has presented a series of challenges to local law enforcement agencies. In response, many of them have relied on a variety of aggressive tactics, which in some cases have shocked public opinion, putting the issue of protest policing on the national agenda. Three main narratives have emerged to explain these tactics: 1) there has been a broad “militarization” of the police brought on by the Federal War on Drugs and anti-terrorism spending. 2) There has been a nationally coordinated effort to repress the OWS movement because of the threat it poses to existing political and economic arrangements. 3) local police have been forced to act because OWS encampments have been a source of permit violations, sanitations problems, and secondary criminality. Each of these explanations holds important truths, but they all fail to capture the underlying nature of the conflict between OWS and the police. Reviewing accounts and videos of police actions and protestor tactics in ten major US cities, journalist commentaries on these actions, and publically available official documents, I conclude that there is a fundamental conflict between the strong orientation of OWS demonstrators in favor of defiant non-violent protest and the current orientation of many US police forces towards zero-tolerance order maintenance policing.