بررسي نظريه ويگوتسكي از ديدگاه روان‌شناسي و ارتباط آن با مباني نظري آموزش فلسفه به كودكان

A Psychological Survey of Vigotskyʹʹs Theory and Its Relationship with the Theoretical Foundations of Teaching Philosophy to Children

مقاله حاضر پس از بررسي اجمالي برخي نظريه‌هاي موجود درباره رشد زبان كودك، ازجمله نظريه‌هاي رفتارگرا، فطري‌نگر، و نقش‌نگر به‌طور اخص ديدگاه ويگوتسكي درباره رشد زبان و تفكر و ارتباط آن‌ها با يك‌ديگر را مورد مطالعه قرار داده ‌است. هدف اين بررسي نشان‌دادن شمول نظريه ويگوتسكي در تفسير ارتباط زبان و تفكر است. بررسي دو مفهوم عمده نظريه وي، يعني منطقه مجاور رشد و ميانجي‌گري، روشن ‌كرده ‌است كه اين دو مفهوم در روند آموزشي فلسفه براي كودكان سودمند است. اين مقاله، هم‌خواني نظريه ويگوتسكي با مباني فلسفه براي كودكان، مسيله آموزش كودكان، نقش آموزش در بهبود روندهاي فكري كودكان و نقش اجتماعي زبان در پيش‌برد تفكر كودكان را، از جنبه‌هاي گوناگون مورد بحث قرار ‌داده ‌است. به‌نظر نويسنده بررسي نظريات ويگوتسكي درك درستي از ضرورت آموزش فلسفه به كودكان به‌دست ‌مي‌دهد و پايه‌هاي علمي آموزش فلسفه به كودكان و تطابق روش‌هاي آموزش آن با نظريه‌هاي علمي را روشن‌ مي‌سازد.