ارتباط نسبت دور شكم به لگن با احتمال آسيب احشا شكمي به دنبال تروماي بلانت

Correlation of waist to hip ratio and intra abdominal injury after blunt trauma

زمينه و هدف: تروما يكي از شايع ترين علل مراجعات اورژانس است. حدود 7 تا 10% از مرگ و مير ناشي از تروما به دنبال ضايعات داخل شكمي اتفاق مي افتد. به نظر مي رسد كه نسبت بالاتر دور شكم به لگن بتواند اثر محافظتي در كاهش احتمال آسيب هاي داخل شكمي ايفا كند. مطالعه حاضر به بررسي ارتباط ميزان وقوع آسيب هاي شكمي ناشي از تروماي بلانت با نسبت دور شكم به لگن پرداخته است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي-تحليلي 222 نفر از مبتلايان تروماي بلانت شكمي مراجعه كننده به اورژانس بيمارستان امام حسين (ع) تهران از جهت اطلاعات دموگرافيك، نسبت دور شكم به لگن و نهايتاً ارتباط آن با پيامدهاي كلينيكي، پاراكلينيكي و تصويربرداري مورد بررسي قرار گرفتند. آزمون هاي كاي دو و فيشر جهت آناليز داده ها استفاده شد. يافته ها: اطلاعات دموگرافيك نشان داد متوسط سن مبتلايان 2/14 ± 7/28 سال و 8/74% از آنان مرد بودند. اقدامات آزمايشگاهي و تصويربرداري براي اين سري از بيماران، تنها براي 13 نفر (5%) شواهدي واضح از آسيب احشا و ارگان هاي داخل شكمي را نشان داد. در هر دو جنس هيچ گونه ارتباط معني داري بين نسبت دور شكم به لگن با ميزان وقوع آسيب هاي شكمي بر اساس نتايج نهايي حاصل از سونوگرافي، سي تي اسكن، آناليز ادراري و لاپاراتومي وجود نداشت(05/0 P > ). نتيجه گيري: به نظر مي رسد ارتباطي بين نسبت دور شكم به لگن با احتمال آسيب شكمي به دنبال تروماي بلانت وجود نداشته باشد اما اظهار نظر قطعي در اين مورد نياز به مطالعات بيشتر دارد.

Background and aims: Blunt abdominal trauma (BAT) is a common presenting problem of emergency departments. Approximately 7 to 10% of the mortality caused by trauma occurs due to the abdominal lesions. It seems that a higher ratio of abdominal circumference to hip has protective effect in reducing the likelihood of intra-abdominal injuries (IAI) .This study was aimed to evaluate correlation of Waist to Hip Ratio (WHR) and IAI in patients with BAT. Methods: In this descriptive-analytical study, 222 patients with blunt abdominal trauma referred to emergency ward of Imam Hossein Hospital were analyzed regarding demographic data, WHR and its correlation with clinical, paraclinical and imaging results of patients. Data were analyzed using Chi-squared and fisher tests. Results: 222 patients with blunt abdominal trauma were analyzed (74.8 male). Based on laboratory and imaging procedures only (5%) (13 cases) had clear evidence of damage to abdominal viscera and organs. There were not any significant relation between WHR and results of sonography, CT scan, urine analysis and laparotomy (P > 0.05). Conclusion: It seems that there is no correlation between WHR and IAI after abdominal blunt trauma. However; further studies are required to comment definitively on this issue.