عنوان مقاله :
مقايسه بازشناسي بيان چهره اي هيجان در بيماران مبتلا به افسردگي اساسي و افراد بهنجار
عنوان فرعي :
Recognition of facial expression of emotion in patients with depression and normal people
پديد آورندگان :
قاسم پور، عبدالله نويسنده دانشگاه آزاد اسلامي‌واحد آيت اله آملي، باشگاه پژوهشگران جوان، گروه روانشناسي عمومي , , فهيمي، صمد نويسنده دانشگاه تبريز، دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي، گروه روانشناسي باليني , , ابوالقاسمي، عباس نويسنده گروه روانشناسي، دانشكده ادبيات و علوم انساني، دانشگاه محقق اردبيلي، اردبيل، ايران. Abolghasemi, abbas , اميري، احمد نويسنده گروه روانشناسي باليني، دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي، دانشگاه تبريز، تبريز، ايران. Amiri , ahmad , اكبري، ابراهيم نويسنده گروه روانشناسي باليني، دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي، دانشگاه تبريز، تبريز، ايران. Akbari , ebrahim , فخاري، علي نويسنده گروه روانپزشكي، مركز تحقيقات روانپزشكي باليني، دانشگاه علوم پزشكي تبريز، تبريز، ايران. fakhari, ali , آق، عبدالصمد نويسنده دانشگاه محقق اردبيلي, ,
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1391 شماره 51
كليدواژه :
افسردگي اساسي , بازشناسي بيان چهره اي هيجان , عوامل هيجاني
چكيده فارسي :
مقدمه: از جمله عوامل هيجاني دخيل در اختلال افسردگي اساسي، بازشناسي بيان چهره اي هيجان است. هدف از پژوهش حاضر مقايسه بازشناسي بيان چهره اي هيجان در بيماران مبتلا به افسردگي اساسي و افراد بهنجار بود.
بحث و نتيجه گيري: نقص در بازشناسي بيان چهره اي هيجان سازه اي است كه در تشديد علايم افسردگي اساسي نقش بسزايي دارد.
يافته ها: از لحاظ بازشناسي بيان چهره اي هيجان بين افراد بهنجار (68/2= SD، 95/26= M) و افسرده (97/3= SD، 65/22= M) تفاوت معني داري وجود دارد (05/0 > P)، به طوري كه افراد بهنجار از لحاظ متغير فوق در وضعيت بهتري از افراد مبتلا به افسردگي اساسي قرار داشتند.
مواد و روش ها: بيست بيمار مبتلا به افسردگي اساسي و بيست نفر از افراد بهنجار به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به آزمون بازشناسي بيان چهره اي هيجان اكمن و فرايسن (1976) با پايايي 71/0، پاسخ دادند. روش پژوهش، مورد - شاهدي بوده و براي تحليل داده ها از تحليل واريانس چند متغيره (مانووا) استفاده شده است.
چكيده لاتين :
Background : One of the emotional factors involved in major depressive disorder is recognition of facial expression of emotion. The aim of present study was to compare the recognition of facial expression of emotion in patients with major depressive disorder and normal people.
Materials and Methods: 20 patients with major depression and 20 normal people were selected using available sampling method and responded to Ekman and Frisen (1976) recognition of facial expression of emotion test (?=0.71). The Method of this project was case- control; and multivariate analysis of variance was used for data analysis.
Results: The findings showed that there was a significant difference between normal (M= 26.95, SD= 2.68) and depressed (M= 22.65, SD= 3.97) subjects in terms of recognition of facial expression of emotion (P < .05), so normal people was better than people with major depressive disorder in terms of this variable.
Conclusion: The defect in recognition of facial expression of emotion is a construction which can have a significant role in deterioration of major depression symptoms.
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 51 سال 1391
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
