اثر طول تكيه‌گاه بر آبشستگي تكيه‌گاه پل در كانال‌هاي با مقطع مركب

Effect of Abutment Length on Abutment Scour in Compound Channels

شكست پل ها ناشي از آبشستگي در تكيه گاه پل ها اهميت مطالعه در مورد پيش بيني آبشستگي و راه هاي كاهش آن را روشن مي سازد. طول تكيه گاه يكي از مهمترين پارامتر هاي موثر بر آبشستگي مي باشد. اكثر تكيه گاه پل ها در دشت سيلابي قرار گرفته اند و قرار گرفتن آن ها در مجراي اصلي كمتر رايج است. يكي از موارد متداول در دشت سيلابي وجود پوشش گياهي مي باشد. هدف اين تحقيق بررسي تاثير طول تكيه گاه بر آبشستگي تكيه گاه با ديواره عمودي در مقطع مركب مي باشد. آزمايش ها در طول هاي مختلف تكيه گاه، تراكم هاي گوناگون پوشش گياهي در دشت سيلابي و شرايط آبشستگي آب زلال انجام گرفت. نتايج نشان مي دهد در يك عمق ثابت، با افزايش طول تكيه گاه، تاثير پوشش گياهي در كاهش عمق آبشستگي بيشتر مي شود. همچنين، در كمترين عمق آب در دشت سيلابي، با افزايش طول تكيه گاه، عمق آبشستگي با يك نرخ سريع افزايشي، بيشتر مي شود. با افزايش عمق آب، اين نرخ سريع افزايشي به تدريج تبديل به يك نرخ كاهشي شده و با افزايش طول تكيه گاه، عمق آبشستگي با يك نرخ كاهشي، افزايش مي يابد.

Bridge failures due to scour at bridge abutments clarify importance of scour prediction and scour reduction. Abutment length is one of the most important parameters influencing the scour process. Most of bridge abutments are located in floodplains and locating them in main channels are less common. One of common cases in floodplains is the existence of vegetation cover. Scope of this study is to investigate the effect of vertical wall abutment length on scour in compound channels. Experiments were carried out in different abutment lengths, vegetation concentrations under clear water condition. Results show that for constant flow depth, with increasing the abutment length, the effect of vegetation on reduction of scour depth increased. Also, with increasing the abutment length at the minimum flow depth, the scour depth got larger at a rapidly increasing rate. With increasing flow depth, this rapidly increasing rate changed to a slowly increasing rate.