پژوهشي در نامه‌هاي شاهنامه‌ي فردوسي

A Research on Letters in Ferdowsiʹs Shahnameh

در شاهنامه‌ي فردوسي، نامه به عنوان يكي از وسايل برقراري ارتباط و انتقال پيام، كاربرد و اهميت فراواني دارد. در اين مقاله نامه‌هاي شاهنامه از جهت سطوح ارتباطي به سه دسته: بالادست به زير دست، زيردست به بالادست و نامه‌ي همتايان به هم، تقسيم شده است. همچنين اجزا و اركان تشكيل دهنده‌ي نامه‌ها كه معمولاً به تناسب موضوع و مخاطب متفاوت بوده و چگونگي آغاز و انجام آن‌ها مورد بررسي قرار گرفته است. علاوه بر اين، از مطالبي كه فرستندگان پيش از شروع نامه و پس از ختم آن مي‌آورده‌اند و نيز ذكر فرستنده و مخاطب، مهر كردن نامه و موضوع و كاركرد نامه‌ها در شاهنامه سخن گفته شده است. هدف اساسي ما در اين مقاله آشنايي با پيشينه‌ي نامه و نامه نگاري در ايران پيش از اسلام و تحليل نامه‌هاي شاهنامه در جهت الگوگيري از آن‌ها در مكاتبات امروز است. با توجه به آنكه نامه‌هاي شاهنامه در بر گيرنده‌ي راه و رسم مكاتبات در ايران پيش از اسلام است، توصيف و تبيين و تحليل آن‌ها مي‌تواند در بهتر شدن شيوه‌هاي نامه نگاري مفيد واقع شود.