اثربخشي قصه‌درماني در كاهش اختلال رفتاري دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدايي

The Effect of Narrative therapy on Reduction of Behavioral Disorders of Elementary School Boys

هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير قصه‌درماني در كاهش اختلال رفتاري دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدايي است. جامعه آماري همه پسران مقطع ابتدايي شهر مشهد بودند. در اين پژوهش به‌ سبب مشكلات مربوط به اجراي طرح‌هاي آزمايشي، كه مستلزم همكاري مسيولان مدرسه و والدين است، از روش نمونه‌گيري دردسترس استفاده شد و، پس از انتخاب مدرسه، از بين دانش‌آموزاني كه بالاترين نمره را در فرم معلمان داشتند، سي نفر انتخاب و سپس به‌ صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (15=n) جايگزين شدند. سپس مربيان پرسش‌نامه راتر كودكان را به‌منزله پيش‌آزمون براي هر دو گروه تكميل كردند و درمان‌گران جلسات قصه‌درماني را به ‌مدت شش هفته و در دوازده جلسه براي گروه آزمايش برگزار كردند. پس از اتمام جلسات درمان، دوباره همان مربيان پرسش‌نامه راتر را به‌منزله پس‌آزمون براي هر دو گروه گواه و آزمايش تكميل كردند و نتايج با آزمون t براي گروه‌هاي مستقل و تحليل كوواريانس مقايسه شد. با توجه به نتايج، فرضيه پژوهش تاييد شد و مي‌توان نتيجه گرفت كه قصه‌درماني در كاهش اختلالات رفتاري دانش‌آموزان پسر مقطع ابتدايي موثر است

The present study aimed to examine whether Narrative therapy could decrease behavioral disorder in a group of elementary school boys in Mashhad, Iran who participated based on convenience sampling. Once the schools were chosen, 30 students with the highest scores in their lessons were selected and were randomly assigned to an experimental and a control group (n=15). The experimental group was exposed to stories for 12 weeks, each week two sessions. In order to measure participants’ behavioral disorders, Ratter’s questionnaire was completed for them before and after the treatment. The result of independent samples t-test and covariance analysis at p < 0.05 level of significance indicated that Narrative therapy had a significant impact on reducing behavioral disorders of elementary school boys and thus the null hypothesis was safely rejected.