اثر خوراندن پساب كارخانه نشاسته بر عملكرد، قابليت هضم و فراسنجه‌هاي خوني گوساله‌هاي نر پرواري هلشتاين

Effects of Feeding Wheat Factory Sewage on Performance, Nutrient Digestibility and Blood Metabolites in Finishing Male Calves

به منظور بررسي اثر جايگزيني پساب كارخانه نشاسته با دانه جو، پژوهش حاضر با استفاده از 15 راس گوساله نر پرواري هلشتاين (وزن اوليه 35 ± 416 كيلوگرم؛ انحراف معيار ± ميانگين) در قالب طرح مربع لاتين تكرار شده 3 × 3 با دوره‌هاي 22 روزه ( 16 روز عادت‌دهي و 6 روز نمونه‌گيري) انجام شد. تيمار‌هاي آزمايشي به ترتيب عبارت بودند از: 1) جيره شاهد (بدون پساب و حاوي 5/42 درصد جو)؛ 2) جيره حاوي 10 درصد (بر اساس ماده خشك) پساب كارخانه نشاسته (5/23 درصد جايگزين جو جيره)؛ و 3) جيره حاوي 20 درصد (بر اساس ماده خشك) پساب كارخانه نشاسته (47 درصد جايگزين جو جيره). گوساله‌ها در طول انجام پژوهش دسترسي آزاد به آب داشته و در حد اشتها تغذيه مي‌شدند. افزودن پساب به جيره ماده خشك مصرفي را به طور معني‌دار كاهش داد اما تفاوتي بين سطوح مختلف آن مشاهده نشد (0/10، 2/9 و 2/9 كيلوگرم در روز به ترتيب در تيمارهاي 1 تا 3). افزايش وزن روزانه گوساله‌ها و نيز تغييرات وزن بدن آن‌ها طي هر دوره تحت تاثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفت اما بازده خوراك در گوساله‌هاي تغذيه شده با 20 درصد پساب به طور معني‌داري نسبت به گوساله‌هاي تغذيه شده با 10 درصد پساب و بدون آن افزايش يافت. افزودن پساب به جيره قابليت هضم مواد مغذي را به طور معني‌دار افزايش داد اما تفاوتي بين سطوح مختلف آن وجود نداشت. غلظت فراسنجه‌هاي خوني به جز انسولين كه در گوساله‌هاي تغذيه شده با پساب به طور معني‌داري كاهش يافت، تحت تاثير تيمارهاي آزمايشي قرار نگرفت. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه هر چند با خوراندن پساب كارخانه نشاسته به گوساله‌هاي نر پرواري مصرف ماده خشك كاهش يافت اما قابليت هضم مواد مغذي و به واسطه آن بازده خوراك افزايش پيدا كرد. اين پاسخ به خوراندن پساب باعث عملكرد يكسان گوساله‌ها در تيمارهاي مختلف آزمايشي شد. در كل، پساب كارخانه نشاسته مي‌تواند به عنوان يك محصول فرعي جايگزين غله در جيره گوساله‌هاي پرواري هم از نظر عملكردي و هم از لحاظ اقتصادي قابل توصيه باشد.

Fifteen Holstein male calves (416 ± 35 kg initial BW; mean ± SD) were employed in a replicated 3 × 3 Latin square test to investigate the effect of partial replacement of barley grain by Wheat Factory Sewage (WFS) within three 22-d periods including 16 d of adaptation and 6 d of data collection. The basal diet (WFS0) consisted of 42.5% (DM basis) barley grain, partially replaced with either 23.5% WFS (WFS10) or 47% WFS (WFS20). Calves were fed ad-libitum once a day as total mixed ration with free access to water. Feeding WFS decreased dry matter intake as compared with WFS0 (10.0, 9.2 and 9.2 kg/d in WFS0, WFS10, and WFS20, respectively) but there was no difference observed between WFS supplemented diets. Body weight changes per period and average daily gains were not affected by dietary treatments but feed efficiency increased in calves fed WFS20 as compared with others. Including WFS increased nutrient digestibility coefficients as compared with WFS0 but there was no difference observed between WFS supplemented diets. Feeding WFS did not affect blood plasma metabolites expect for plasma insulin concentration which was decreased. Results indicated that partially replacing barley grain with WFS in male’s calves finishing diets reduced dry matter intake, but increased nutrient digestibility and thereby feed efficiency. In general, using wheat factory sewage as by-product replaced for grain in finishing diets can be justifiable on both productivity and from on economical point of view.