بررسي آمادگي بيمارستان‌هاي استان بوشهر در برابر بلايا

Assessing Hospital Disaster Preparedness of Bushehr province

زمينه: در بلايا تعداد زيادي از مجروحان و آسيب‌ديدگان به‌منظور بهره‌گيري از تسهيلات بهداشتي درماني به‌سوي بيمارستان‌ها سرازير مي‎گردند. بنابراين بيمارستان‌ها مهم‌ترين محل ارايه اين خدمات به جامعه مي‌باشند كه بايد تمام سطوح آن بهترين پاسخ را تا جايي كه امكان دارد به بيشترين تعداد مصدومان ارايه نمايند. بنابراين پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان آمادگي بيمارستان‎هاي استان بوشهر در برابر بلايا انجام گرديد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي - مقطعي بود كه در كليه بيمارستان‌هاي استان بوشهر در سال 1388 انجام شد. جهت جمع‌آوري داده‌ها از چك ليست 210 سوالي استفاده شد كه داراي 10 هدف و جهت، هر هدف 6 حيطه (تجهيزات، نيروي انساني، فضاي فيزيكي، ساختار و تشكيلات، پروتكل‌ها، نمودار عملكرد) در نظر گرفته شد. چك ليست توسط افراد مختلف بر حسب حيطه‌هاي مورد بررسي با مشاهده مستقيم و ارزيابي تجهيزات، برنامه‌ها، اسناد و مدارك تكميل گرديد. يافته‌ها: ميزان آمادگي بيمارستان‌ها، در هدف ترافيك با ميانگين نمره 10/16±04/19 بسيار ضعيف و اهداف امنيت، آموزش و مديريت با كسب ميانگين و انحراف معيار به‌ترتيب 52/26±29/35، 46/19±65/38، 05/24±36/36 ضعيف ارزيابي شد. از نظر پشتيباني، نيروي انساني، ارتباطات، تخليه و انتقال و پذيرش با ميانگين نمره 31/26±26/53، 61/27±65/49، 29/18±53/45، 72/19±33/43، 37/20±47/40 متوسط ارزيابي گرديد. بيشترين امتياز مربوط به اورژانس با ميانگين نمره 18/19±80/53 برآورد شد. نتيجه‌گيري: بيمارستان‌هاي استان آمادگي لازم و توان پاسخ‌گويي در برابر بلايا را نداشته و در صورت بروز حادثه غيرمترقبه‌اي با مشكلات جدي مواجه خواهد شد. بيمارستان‌هاي بررسي شده لازم است جهت كسب آمادگي جهت برخورد با حوادث برنامه‌ريزي نمايند.

Background: In disasters, large number of causalities rash into the hospitals in order to get health facilities. So, hospitals are the reference point for delivering the health services in all levels for helping to the most percent of injured people. Aim of study was to assess hospital disaster preparedness of Bushehr province. Maretial and Methods: This was a cross-sectional descriptive study which has been done in all Bushehr province hospitals. In order to collect data, we used 210 questions checklist with 10 different aims; each aim had consisted of 6 different domains (equipment, working stuff, physical space, structure, protocols and functional chart). The checklists were completed by direct observation and evaluation of equipment, programs and documents based on their domains with different people. Results: The hospital preparedness in traffic base was very poor with mean number of 19/04±16/10 evaluation of security; education and management domain with mean number 35/29±26/52, 38/65±19/46, 36/36±24/05, respectively were poor. In logistics, workforce, communications, excused transportation and addition to the hospitals with the mean number of 53/26±26/31, 49/65±27/61, 45/53±18/29, 43/33±19/72, and 40/47±20/37 were estimated as average. The most number was belonged to the emergency with the mean number of 53/80±19/18. Conclusion: The Bushehr province hospitals have not enough preparation against unexpected disasters and cannot be a good supporter for disaster happening, and in the occasions of happenings so many serious problems will occur. It will be suggested that the hospital managers should pay more attention to the unexpected disasters.