تاثير دو روش تمريني ريباندتراپي و تمرينات هوازي بر روي ظرفيت هوازي، سطح اندوتلين پلاسما و كيفيت زندگي مردان مبتلا به آسم

The effects of rebound therapy and aerobic training on aerobic capacity, plasma endotheline level and the quality of life in male patients with asthma

چكيده مقدمه: آسم از شايع‌ترين اختلالات دستگاه تنفسي است. تمرينات ورزشي يكي از اجزاي اساسي و مهم بازتواني بيماران ريوي مي‌باشد. اين تحقيق با هدف، بررسي و مقايسه تاثير دو روش تمريني ريباندتراپي و تمرينات هوازي روي بيماران مبتلا به آسم صورت گرفت. مواد و روش‌ها: تعداد 26 نفر بيمار از ميان بيماران مبتلا به آسم، مراجعه كننده به مركز درماني ريوي بيمارستان الزهراي اصفهان انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه ريباندتراپي و هوازي قرار گرفتند. تمامي بيماران مرد بوده و در محدوده سني 20 تا 40 سال قرار داشتند. ظرفيت هوازي (VO2max) با آزمون Bruce تعديل شده تعيين شد. سطح اندوتلين-1 سرم به روش ELISA و كيفيت زندگي با پرسش‌نامه استاندارد كيفيت زندگي بيماران مبتلا به آسم (AQLQ) اندازه‌گيري گرديد. پس از اخذ رضايت‌نامه، بيماران به مدت 8 هفته و در هر هفته دو جلسه به تمرينات منتخب تحت نظر متخصص پرداختند. جهت تحليل داده‌ها از روش آماري ANOVA براي داده‌هاي تكراري در سطح معني‌داري 05/0 > P استفاده شد. يافته‌ها: تغييرات درون گروهي (پس‌آزمون نسبت به پيش‌آزمون) و همچنين روند اين تغييرات (شيب خط تغييرات) در تمامي متغيرها به نفع گروه ريباندتراپي معني‌دار بود (05/0 > P). تفاوت دو گروه در متغيرهاي اندوتلين و ظرفيت هوازي تحقيق معني‌دار نبود (به ترتيب 80/0 = P و 06/0 = P)، ولي در متغير كيفيت زندگي معني‌دار بود (01/0 = P). نتيجه‎گيري: به نظر مي‌رسد تمرينات ريباندتراپي بتواند به عنوان روش مكمل مفيدي در كاهش برخي مشكلات بيماران مبتلا به آسم معرفي و مورد استفاده قرار گيرد. كليد واژه‌ها: آسم، ريباندتراپي، تمرينات هوازي، ظرفيت هوازي، اندوتلين، كيفيت زندگي نوع مقاله: پژوهشي

Abstract Introduction: Asthma is one of the most common disorders of respiratory system. Exercises are the main part of pulmonary rehabilitation program. This study designed to investigate the effects of selected rebound therapy and aerobic training program in men with Asthma. Materials and Methods: Twenty six asthmatic male participants among all patients referred to Alzahra respiratory clinic in Isfahan, Iran, were selected randomly and divided to two Rebound therapy and Aerobic groups. All subjects were aged between 20 to 40 years. Exercise capacity (VO2max) was measured using a modified Bruce test, endothelin level was tested in blood sample by Elisa method, and quality of life was recorded by standard Asthma quality of life questionnaire (AQLQ). After signing a formal contest, subjects started their special training under the supervision of an exercise specialist for 8 weeks, two sessions a week. Data were analyzed with repeated measures analysis of variance (ANOVA). Alpha was set at 0.05. Results: The within-group changes and change of slope were prominently significant for all variables in rebound therapy (P < 0.05). Although, Two groups did not differ in aerobic capacity and plasma endothelin level (P = 0/8 and P = 0/06), But there was significantly difference in quality of life (P = 0/01). Conclusion: It seems that the rebound therapy exercise could be used as an useful complementary method to reduce some problems in patients with asthma. Keywords: Asthma, Rebound therapy, Aerobic training, Aerobic capacity, Endothelin, Quality of life Type of article: Original article