تاثير تمرين پلايومتريك بر برخي از سازگاري هاي عصبي و عملكردي بازيكنان نوجوان فوتبال

Effects of plyometric training on some neural adaptations and performance of young soccer players

هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش سازگاري هاي عصبي در پي يك دوره تمرين كوتاه مدت پلايومتريك به همراه تمرين فوتبال در بازيكنان نوجوان بود. در اين پژوهش 15 بازيكن نوجوان فوتبال با ميانگين سن 89/0±26/14 سال، وزن 3/8±4/40 كيلوگرم، قد 43/10±5/153 سانتيمتر و چربي بدن 9/2±64/7 درصد بصورت دسترس انتخاب و بصورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند، گروه اول 8 نفر تمرين پلايومتريك در كنار مهارت هاي فوتبال و گروه دوم 7 نفر فقط تمرين مهارت-هاي فوتبال را به مدت 6 هفته (16 جلسه تمرين) انجام دادند. قبل و بعد از تمرين عملكرد بازيكنان با آزمون هاي دو سرعت 5 متر، دو سرعت 10 متر، چابكي، پرش از حالت ايستاده (CMJ) بوسكو 5 و 15 ثانيه ارزيابي شد. به منظور ارزيابي سازگاري هاي عصبي، قبل و بعد از دوره تمرين الكترومايوگرافي سطحي (SEMG) از عضلات پهن جانبي و داخلي و رفلكس هافمن از عضله نعلي انجام شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر (طرح 2×2، زمان× گروه) استفاده شد و سطح معناداري 05/0 در نظر گرفته شد. نتايج: همانطور كه انتظار مي رفت، گروه تمرين كاهش هاي معناداري در زمان دو سرعت 5 متر (97/5-%)، دو سرعت 10 متر (05/4-%) و چابكي (99/8-%) و افزايش هاي معناداري در SEMGعضله پهن جانبي (54/36%)، CMJ (95/12%)، بوسكو 5 ثانيه (08/14%) و بوسكو 15 ثانيه (84/13%) نشان دادند كه موثر بودن تمرين پلايومتريك را نشان داد. گروه كنترل تنها كاهش معناداري در زمان چابكي (72/4-%) را نشان داد. به هر حال، رفلكس هافمن در دو گروه تغيير معناداري را نشان نداد. بنابراين، با توجه به نتايج به نظر مي رسد كه سازگاري‌هاي عملكردي در نتيجه تمرين پلايومتريك كوتاه مدت در گروه مورد مطالعه احتمالاً منشا عصبي دارد كه اين ممكن است به فراخواني واحدهاي حركتي بيشتر و شليك عصبي سريعتر مربوط باشد، اما به نظر نمي رسد رفلكس حركتي در اين سازگاري ها نقش داشته باشد پژوهش حاضر استفاده از تمرين پلايومتريك در تركيب با تمرين فوتبال نسبت به تمرين فوتبال به تنهايي براي بهبود اعمال انفجاري را دربازيكنان نوجوان فوتبال توصيه مي كند.

The purpose of this study was to determine neural adaptations role after short-term plyometric training within soccer practice, in young soccer players. 15 young soccer players(age 14.26 years, weight 40.42 kg, height 153,56, body fat 7.64%) were randomly assigned to training (plyometric and soccer skills training) group (n=8) and control (soccer skills training) group (n=7) that performed 6 weeks training (16seasons). To assess neural adaptations surface EMG was done on vastus lateralis and vastus medialis muscles, pre and post training program. Hoffmann reflex was also evaluated in soleus muscle. At baseline and after training, performances of players were assessed with the tests: 5-meter sprint, 10-meter sprint, agility test, countermovment jump [CMJ], Bosco5 and 15 seconds. Two way repeated measure ANOVA (2×2, time×group) was used to identify any significant differences and p ? 0.05was accepted. As expected, the results show plyometric training was associated with significant decreases in 5-meter sprint (%-5.97), 10-meter sprint (%-4.05) and agility (%-8.99) and significant increases in SEMG vastus lateralis (%36.54), jump height for CMJ (%12.95), Bosco 5 seconds (%14.08) and Bosco 15 seconds (%13.84) that demonstrated the effectiveness of plyometric training. Control group showed only a significant decrease in agility (%-4.72). However, in two groups H-reflex did not show significant variation. Therefore, according to these results it seems that performance adaptations which achieved in result of short-term plyometric training have possibly a neural origin which may be attributable to increased motor unit recruitment and/or faster firing rates, but motor reflex does not seem to play any role in these adaptations. The position of this study is to advise the application of plyometric trainings combined with soccer training rather than soccer training alone to improve the explosive functions of young soccer players